Interesuje was tematyka więzienna i poszukujecie poruszających ją filmów? Przedstawiamy 13 najlepszych filmów tego gatunku. Przygnębiająca atmosfera, kult siły, wszechobecna przemoc i walka o przetrwanie, a wszystko to w scenerii murów i krat. Na przestrzeni lat powstało wiele filmów poruszających tematykę więzienną. Jedne skupiały się na brutalnych zasad rządzących więziennym półświatkiem, inne dotykały sfery bardziej psychologicznej. Jeszcze inne wycisnęły z nas morze łez. Przedstawiamy 13 najlepszych produkcji, których akcja rozgrywa się za więziennymi 13 - najlepsze filmy więzienne w historii kinematografiiW naszym zestawieniu najlepszych filmów więziennych znalazły się zarówno klasyki, uznawane za żelazną podstawę gatunku, jak i produkcje bardziej niszowe, które choć prezentują naprawdę wysoki poziom, przeszły bez większego "Skazani na Shawshank" (1994), reż. Frank DarabontNie oszukujmy się, tylko ten film mógł otworzyć nasze zestawienie. Film Franka Darabonta, powstały na podstawie opowiadania Stephena Kinga, uznawany jest za jedno z najlepszych dzieł jakie widziało kino i po dziś dzień znajduje się na podium wszelkich filmowych rankingów. Śledzimy tu losy Andy'ego Dufresne'a, który zostaje oskarżony o podwójne zabójstwo i niesłusznie osadzony w więzieniu. Tam prostolinijny mężczyzna zmuszony jest do walki o przetrwanie i dostosowanie się do brutalnych reguł. 2. "Zielona Mila" (1999), reż. Frank DarabontZnów mamy do czynienia z Frankiem Darabontem ekranizującym słynną powieść mistrza grozy. Tym razem jednak w zupełnie innej scenerii. Głównym bohaterem jest tutaj emerytowany strażnik więzienny, który opowiada swojej przyjaciółce opowieść z czasów, gdy pracował w bloku śmierci w więzieniu Cold Mountain. Jego głównym zadaniem było pilnowanie, a następnie odprowadzanie na egzakcję więźniów skazanych na karę śmierci. Cała opowieść skupia się na osobie Johna Coffey - niezwykle wrażliwego olbrzyma, który oczekuje na egzekucje za zgwałcenie i zamordowanie dwóch 9-letnich dziewczynek. 3. "Głód" (2008), reż. Steve McQueen Przełom lat 70. i 80. XX wieku, Irlandia Północna. Członkowie IRA przeprowadzają w więzieniu protest mający doprowadzić do zmiany ich statusu ze zwykłych kryminalistów na więźniów politycznych. Głównym bohaterem jest tutaj Bobby Sands (w tej roli fenomenalny Michael Fassbender) - człowiek tak oddany idei zjednoczenia Irlandii, że postanawia przeprowadzić 66-dniowy strajk głodowy. 4. "Więzień nienawiści" (1998), reż. Tony KayeEdward Norton w roli bezlitosnego i fanatycznego neonazisty, który podczas pobytu w więzieniu przechodzi diametralną przemianę. Po opuszczeniu więziennych murów staje się dobrym, wrażliwym, rodzinnym człowiekiem. Problem w tym, że w trakcie jego odciski, młodszy brat wpadł w te same siła, co on przed laty. Faktem jest, że lwia część akcji rozgrywa się poza murami więzienia, jednak to właśnie tamtejsze przeżycia determinują całą fabułę. 5. "Symetria" (2003), reż. Konrad NiewolskiW tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją odwrotną do powyższej. Gdy młody, prostolinijny student zostaje niesłusznie skazany za napaść na staruszkę, w więzieniu zmienia się nie do poznania. By zapewnić sobie przetrwanie i możliwie jak najlepszy byt, postanawia dołączyć grypsującej części więźniów. Jest gotów to zrobić za wszelką cenę. 6. "Bronson" (2008), reż. Nicolas Winding Refn Dramat biograficzny przedstawiający historię Michaela Petersona, w którego brawurowo wciela się Tom Hardy. Jako dziewiętnastolatek Petersona został skazany na 7 lat więzienia za napad na urząd pocztowy. Ostatecznie doszło do tego, że w rozmaitych ośrodkach penitencjarnych spędził 34 lat swojego życia, z czego 30 w izolatce. W czasie odsiadki, jego psychikę zastąpił Charles Bronson - jego złe alter ego. 7. "Skazany" (2017), reż. Ric Roman WaughZnany głównie z roli Jaime'a Lannistera w "Grze o tron" Nikolaj Coster-Waldau jako Jacob - biznesmen, który po spowodowaniu śmiertelnego wypadku trafia do więzienia. Tam, jeśli chce przeżyć, musi przystosować się do brutalnych reguł i zyskać uznanie w oczach najgorszych przestępców. To ratuje go przed śmiercią, przekreśla jednak wszelkie szanse na przyszłość poza murami więzienia. 8. "Eksperyment" (2010), reż. Paul ScheuringFilm powstały w oparciu o niesławny eksperyment prof. Philipa Zimbardo z 1971 roku. Badanymi jest grupa 26 mężczyzn, którzy umieszczeni zostają w zakładzie karnym. Część z nich odgrywa role więźniów, pozostali pełnią funkcję strażników. Gdy Ci drudzy zaczynają wykazywać coraz większe skłonności sadystyczne, badanie wymyka się spod kontroli. 9. "Prorok" (2009), reż. Jacques AudiardLaureat Grand Prix Festiwalu w Cannes traktuje o losach młodego Araba Malika, który zostaje skazany na 6 lat więzienia. Tam z analfabetycznego chłopca na posyłki zmienia się we wpływowego szefa mafii. 10. "Starred Up" (2013), reż. David MackenzieFabuła filmu oparta została na osobistych doświadczeniach scenarzysty Jonathana Assera, który pracował niegdyś jako wolontariusz w więzieniu w Wandsworth. Jest to historia niezwykle agresywnego młodego człowieka, który z poprawczaka przeniesiony zostaje do zakładu karnego dla najgroźniejszych kryminalistów. Tego samego, w którym osadzony został jego ojciec. 11. "Cela 211" (2009), reż. Daniel MonzónHiszpański film więzienny, w którym poznajemy historię Juana Olivera - początkującego strażnika, który ulega wypadkowi podczas szkolenia. W zakładzie dochodzi do buntu, a inni strażnicy zostawiają bohatera w celi numer 211. Gdy ten odzyskuje przytomność dociera do niego, że aby przetrwać w tym brutalnym chaosie, musi udawać jednego z więźniów. 12. "Midnight Express" (1978), reż. Alan ParkerKultowy film więzienny, którego fabuła oparta została na autentycznych wydarzeniach. Gdy młody Amerykanin zostaje przyłapany na przemycie haszyszu, zostaje osadzony w tureckim więzieniu. Tam poddany zostanie okrutnym torturom. 13. "Ucieczka z Alcatraz" (1979), reż. Don SiegelKolejna klasyka kina więziennego, z Clintem Eastwoodem w roli głównej. Film Dona Siegela opowiada o prawdziwej historii dotyczącej pierwszej i jedynej ucieczki ze słynnego więzienia Alcatraz. Zobacz też: Top 25 - najlepsze thrillery w historii

Odpowiedzi zxds2 odpowiedział(a) o 00:40 Może nie do końca takie zwykłe więzienie ale raczej cela śmierci: "Zielona Mila". Jeszcze: "Niekwestionowany" to tyle co teraz pamiętam. A i jeszcze z polskich to "Symetria" Neo19 odpowiedział(a) o 00:47 Zielona Mila oraz Skazani na Shawshank - klasyka , filmy warte niewątpliwie obejrzenia kilkukrotnego Pytałaś o filmy ale serial Prison Break też niczego sobie blocked odpowiedział(a) o 07:10 Do wyżej podanych Twierdza:)wspaniała rola -Sean'a Connery'ego:) blocked odpowiedział(a) o 11:04 Ze staroci, polecam jeszcze: "Ucieczka z Alcatraz" :] Astar odpowiedział(a) o 15:09 Są dwa takie stare filmy. Nie wiem czy znajdziesz je na DVD. Oglądałem je w czasach VHS. "Gułag" - o radzieckich obozach w okresie Stalinizmu i "Triumf ducha" - o obozie w Oświęcimiu. Oba są oparte na utentycznych wydarzeniach. Wielki StachSpotkajmy się w więzieniu Zielona Mila Wykiwać Klawisza blocked odpowiedział(a) o 17:36 Jeśli lubisz taką tematykę to powinieneś też obejrzeć serię dokumentalną poświęconą więzieniom: Ross Kemp On Gangs. Ogólnie jest to reportaż o gangach ale jest też dużo o samych więzieniach i o tym jak wygląda życie we więzieniu. Jeśli szukasz filmów odwiedź: [LINK]" target="_blank Skazani na Shawshank , Zielona mila to edne z najlepszych filmów ostatnio oglądałem film Skazaniec no i oczywiście Prison Break Tak jak pisali poprzednicy, Prison Break (Skazany Na Śmierc), skazani na shawshank, symetria, może Ci się spodoba również dosyć stary film pod tytułem Wielka Ucieczka. Ponadto jest wiele filmów dokumentalnych o tematyce więziennej na YouTubie, tu masz linki do kilku : [LINK] [LINK] [LINK] [LINK] wejdź na ten profil : [LINK] tam jest bardzo dużo takich filmów. ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzZZZzZZzziiiiiiiiiIiIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIelona Miiiiiilaaa nieświęy odpowiedział(a) o 01:16 oliwss odpowiedział(a) o 13:29 Jeszcze hooligans 2 polecamm spotkajmy się w więzieniu i oczywicie skazani na shawshank Obejrzyj sobie Cela 211 , Gniazdo os , Eksperyment (2010) , Prorok (2009), Skazaniec , Więzień , Król wyspy skazańców , Więzy krwi . Wszystkie są o więźniach . polecam ;D Roki3225 odpowiedział(a) o 12:28 Widziałem polecam:-Cela 211-Wykiwać klawisza-Mecz ostatniej szansy-Skazani na Shawshank-Zielona Mila-Dorwać Gringo-Skazany na piekło-Plan Ucieczki-Osadzony-Wyścig Śmierci 1,2,3-Champion 1,2,3-Skazaniec-Huragan-Tango i Cash-Potępiony-Ucieczka do zwycięstwa-Więzienie w ogniu-Ucieczka z AlcatrazMam zamiar obejrzeć:TwierdzaWięzień BrubakerMorderstwo Pierwszego stopniaZbieg z AlcatrazOstatni BastionEksperymentWięzień NienawiściCon Air-Lot SkazańcówGniazdo OsMam nadzieję że pomogłem ;) Violet odpowiedział(a) o 21:21 Ja gorącą polecam filmz 1994 (nie zniechecaj sie data bo aktorzy graja tam swietnie) "Skazani na Shawshank" na podstawie fantastycznej ksiązki Stephena Kinga. Dla mnie klasyka. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Płakała połowa sali, gdy zakończyła się projekcja filmu Anastasii Miraszniczenki. Co wywołało wśród widzów takie emocje, staramy się zrozumieć z reżyserką, która przywiozła swój film na festiwal kina dokumentalnego Watch Docs w Grodnie. Płakali nawet wiceministrowie i prokuratorzy generalni Film “Debiut” Anastasii Miraszniczenki miał swoją premierę ponad rok temu. Jak mówi reżyserka, powstawał przez ponad dwa lata: rok trwały zdjęcia w Homelskiej Żeńskiej Kolonii Poprawczej, drugi rok opracowywano materiał. Tematem filmu jest więzienny teatr, który działa z przerwami od około dziesięciu lat. Reżyserka filmu “Debiut” Anastasija Miraszniczenka po projekcji w Grodnie. Zdjęcie: Wasil Małczanau, Biełsat– Zawsze ciekawe jest to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Dodatkowo intrygował mnie fakt, że więzienie to brak wolności, a teatr jest wolnością. Jak więc może wyglądać takie połączenie wolności i niewoli? Wiedziałam, że kolonia w Homlu jest dla kobiet skazanych po raz pierwszy. Tam w zasadzie nie ma takich twardych, zajadłych zeków [jak tradycyjnie nazywa się po rosyjsku osadzonych – przyp. red.]. To też jedyne więzienie, w którym działa dom dziecka i matki mogą dwa razy dziennie przez około godzinę widzieć swoje dzieci. A gdy ktoś przychodzi do teatru, można założyć, że są to ludzie, którzy mają coś w duszy, w sercu, w głowie. Przyszli dobrowolnie, nikt ich nie zmuszał – tłumaczy reżyserka. Kierownictwo kolonii po pierwszym zamkniętym pokazie filmu było niezadowolone i kategorycznie zabroniło jego rozpowszechniania. Dokument uratował producent, który wywalczył, by o losie filmu zdecydowali najważniejsi urzędnicy na Białorusi i Prokuratura Generalna. Jak twierdzi reżyserka, nawet oni, ministrowie i ich zastępcy, szef MSW i prokuratorzy generalnie nie wstydzili się płakać podczas projekcji. I ostatecznie pozwolili na pokazanie filmu publiczności. – Oczywiście, nie oczekiwałam takiej reakcji. Możliwe, że oglądając film na wielkim ekranie, z którego patrzyły na nich wielkie twarze kobiet z oczami pełnymi łez, które dzieliły się swoimi myślami, historiami życia, bólem – nie mogli pozostać wobec tego obojętni. Poza tym, powiedzieli nam, że bardzo dobrze nakręciliśmy nogi – mówi Anastasija. Kadr z filmu “Debiut” Anastasii MiraszniczenkiNogi niczym twarze Nogi osadzonych, które przewijają się przez film i także trafiły na jego afisz, rzeczywiście zwracają uwagę. – Wielokrotnie mówiono nam, że nogi w tym filmie są jak twarze. I rzeczywiście tak jest. Ja celowo i świadomie przewijam ujęcia nóg, jak refren. To swojego rodzaju portrety kobiet, bo po obuwiu można ocenić, czy dostają pomoc z domu. Jeśli ma swoje buty, nie chodzi w państwowych, oznacza to, że musieli jej przysłać. Te nogi to wskaźnik stosunków w rodzinie, i obserwując je, można wiele zrozumieć o każdej osobie – tłumaczy reżyserka. Emocje w filmie dokumentalnym nie są podrabiane Dlaczego ten film wywołuje takie emocje? Bardzo wzruszająca jest jedna z ostatnich scen, gdy więźniarka opuszcza kolonię i zabiera swoje dziecko, które przyszło w niej na świat. Kobieta przytula krewnych, którzy przyszli ją przywitać, wszyscy płaczą. A potem malutki chłopiec odwraca się i ze słowami: “Mamo, chodźmy do domu!” rusza w kierunku więzienia. – Tym się różni kino fabularne od dokumentalnego. Gdybym zobaczyła tą scenę w filmie fabularnym, myślałabym, że reżyserowie nawymyślali, dziecko cukierkiem przekupili. Wyglądałoby to zbyt słodko. Nikt z nas nie mógł przewidzieć, że coś takiego się stanie. – Gdy zaczynaliśmy zdjęcia, nie wiedzieliśmy jeszcze o czym dokładnie będzie ten film: o teatrze czy o więzieniu. Wyszedł nam dokument o ludziach – mówi jego twórczyni. “Debiut” ma jedenaście bohaterek. To więźniarki, które weszły do trupy teatralnej. Przez cały film obserwujemy, jak reżyserka sztuki musztruje je, niczym prawdziwe aktorki. Anastasija Miraszniczenka nie szczędzi też widzów, nie pozwalając się przedrzeć żadnym stereotypom. Filmowiec powoli, krok za krokiem, odkrywa postaci, ich tragedie, do ostatniego momentu nie odpowiadając na pytanie, za co te kobiety zostały skazane. – Podczas zdjęć celowo nie pytaliśmy się, za co te kobiety siedzą. Pozwoliło to zupełnie inaczej patrzeć nam na ludzi. Obserwowaliśmy je z daleka, przez obiektywy. Czasem sami nie słyszeliśmy, o czym rozmawiają. Potem jechaliśmy do Mińska i wybieraliśmy to, co najbardziej przejmowało. – W filmie jest moment, gdy dziewczęta dla żartu trzymają mikrofon i udają, że przeprowadzają wywiad. Zobaczyłam to i powiedziałam operatorowi: nagrywaj to szybko. A potem okazało się, że na pytanie: “Gdzie teraz pójdziesz?” ona zwyczajnie nie wiedziała, co odpowiedzieć. To straszna tragedia. Po sześciu latach więzienia dziewczyna nawet fantazjując nie była w stanie wyobrazić sobie, gdzie pojedzie: do restauracji czy na sesję fotograficzną. Pogubiła się i zakończyła “wywiad” słowami: “Pojedziemy, pojedziemy… “. To bardzo mocny moment – podkreśla reżyserka. Co za więziennymi kratami jest najstraszniejsze? – Może to zabrzmi banalnie, ale wydaje mi się, że poczucie utraconych lat, oderwanie od bliskich. Gdy tysięczny raz wspominasz i obracasz w głowie wszystkie złe słowa, całe to ignorowanie i wszystkie zamknięte drzwi. – W filmie jest scena, gdy jedna z bohaterek rozmawia z mamą. I nie ważne jest, o czym rozmawiają. Przez cały czas powtarza: “Mamusiu, czas, czas…” Ma tylko trzy-cztery minuty, by porozmawiać z mamą, by usłyszeć dzieci. To takie rzeczy, których na co dzień nie zauważasz. – Tym filmem nie chcę nikogo wybielać lub oczerniać. Popełniły przestępstwo i zostały ukarane. Nawet nie chcę badać, czy sprawiedliwie zostały ukarane. Nikt nie wychodzi z kolonii karnej z chęcią powrotu. Pytanie brzmi: czy będą mogły odnaleźć siebie po wyjściu na wolność. Czy ktoś przyjmie do pracy kobietę, która siedziała. Czy przyjmie ją mąż i rodzina. Czy da radę zasymilować się po, powiedzmy, ośmiu latach w więzieniu. – Gdy jedną z moich bohaterek przeniesiono do zakładu o łagodniejszym rygorze i pojawiła się możliwość telefonowania, powiedziała, że musiała od nowa uczyć się rozmawiać przez telefon. Musiała się przyzwyczaić, że może porozmawiać o pracy, pogodzie. Druga powiedziała mi, że kilka pierwszych tygodni na wolności chciałaby pomieszkać sama. Przyzwyczaić się, jak się włącza mikrofalówkę, jak się bierze kąpiel i tak dalej – opowiada reżyserka. Amsterdam zamurowało Jedna z pierwszych projekcji miała miejsce w Holandii, gdzie film także wywołał wiele emocji. – Gdy pokazaliśmy film w Amsterdamie, gdzie na każdym rogu są coffeeshopy, gdzie wcale nie ma więzień, to salę zamurowało, gdy zobaczyli odsiadkę za używanie i rozpowszechnianie narkotyków. Ja także nie rozumiem tych wyroków. Nie chcę wchodzić w kwestie prawne, ale uważam, że jeśli człowiek jest pierwszy raz za coś takiego skazany, to wystarczą trzy-cztery lata. Bo potem już zupełnie niszczy się psychikę. – One pracują po sześć dni w tygodniu. Pobudka według grafiku, śniadanie, musztra, apel, kontrola czystości i zaścielenia łóżek. Pójdą do fabryki, odpracują swoje, uszyją milicyjne mundury. Same się śmieją: gdyby nie było homelskiej kolonii karnej, milicjanci chodzili by nago. – Codziennie monotonne czynności. Po powrocie z fabryki znów musztra, kolacja, potem sprzątanie: kurzu, kałuż, liści czy śniegu. Cisza nocna jest o i do tego czasu nie mają prawa przysiąść, cały czas muszą być czymś zajęte. I tak od kilku miesięcy do kilku lat – mówi dokumentalistka. Anastasija Miraszniczenka zyskała sławę filmem “Skryżawannie” o homelskim bezdomnym artyście. Film osiągnął sukces i z czasem stał się projektem społecznym. Dokument “Debiut” jest nie mniej poruszającym obrazem, który przykuwa do ekranu i nie puszcza do samego końca. Takie filmy rzadko trafiają na Białorusi do państwowych kin. Paulina Walisz, pj/ zdjęcia: Wasil Małczanau

Przy łóżkach trzymają mnóstwo maskotek, zdjęć, pamiątek. Namiastkę domu. Tereska myśli tylko o ślubie. Przytyła i chce schudnąć. Beatrix śpiewa, a Sara robi pocztówki...Osiemdziesiąt kobiet. Tyle siedzi w Zakładzie Karnym w Czersku. Za morderstwa, kradzieże, oszustwa, pobicia, niespłacone kredyty. Zamknięte za kratami próbują stworzyć sobie namiastkę domu. Niekiedy im to wychodzi, czasami nie. Przy łóżkach mają zdjęcia ukochanych osób, maskotki, pamiątki z wolności. Na razie muszą im one ciągu dnia pracują: sprzątają ulice, opiekują się niepełnosprawnymi. Piszą wiersze, szydełkują i czytają książki. Snują plany na przyszłość. Tereska planuje swój ślub, który czeka ją jeszcze w tym miesiącu, na przepustce. Zosia myśli o dzieciach i wnukach, które w końcu zobaczy. Jola zastanawia się dokąd pójdzie, gdy stąd wyjdzie. Może przygarnie ją jej przyjaciel? W końcu pisze do niej listy już od dwóch lat. Ale czy wytrzyma jeszcze cztery kolejne?Ale najgorsze są noce. Bezsenne, pełne rozmyślań, tęsknoty za bliskimi i murem Przy łóżkach trzymają mnóstwo maskotek, zdjęć, pamiątek. Namiastkę myśli tylko o ślubie. Przytyła i chce schudnąć. Beatrix śpiewa, a Sara robi pocztówki... Gdyby ktoś przypadkiem spotkał je na ulicy, nie zgadłby, że siedzą w więzieniu. Za kradzieże, rozboje i zabójstwa. Bo nie wytrzymały z mężem draniem, bo skusiły je pieniądze, bo za dużo półotwartym i otwartym Zakładzie Karnym dla kobiet w Czersku jest ich osiemdziesiąt. Po dwie, a nawet po dziewięć w jednej celi, niezamykanych. Przy łóżkach: maskotki, zdjęcia rodziny, przyjaciół, kosmetyki, kolekcje lakierów do paznokci. Namiastka one tam żyją?Wstają o szóstej, inne czekają aż do dzwonka. O siódmej wszystkie muszą być umyte i ubrane - gotowe do apelu. Na stołówkę po śniadanie i z powrotem do pokoju, zjeść. Najczęściej kanapki, pracuje społecznie. Mirka i Ola codziennie na cztery godziny chodzą do Środowiskowego Domu Samopomocy, gdzie zajmują się osobami upośledzonymi. Wycinają z nimi, rysują, lepią z plasteliny. - Los rzucił ich tak, jak nas. Oni są nieszczęśliwi i my - twierdzi odśnieżają, a gdy jest ciepło sprzątają pracy mają czas wolny. Jessica i Beatrix pięknie śpiewają, Kasia pisze wiersze o miłości, Beata przerabia koleżankom bluzki na ładniejsze, modne. Ostatnio ze starych materiałów uszyła kapcie. Ola wyszywa obrusy. Sara rysuje kartki z życzeniami na imieniny, urodziny, święta. Wiktoria obdarowuje koleżanki własnoręcznie zrobionymi pamiątkami z muszelek. A Jola uwielbia rozwiązywać jest obiad. Wczoraj była grochówka z kiełbasą. Dzisiaj zjedzą zupę pieczarkową z makaronem, kopytka i kiszoną kapustę. Wiele przyznaje, że przytyły w śmieją się. - Jeśli zwracają uwagę, że jest głośno, to tylko nam. Dobra atmosfera w celi dużo daje - mówią panie z sali "Czerwony Autobus". Same ją tak nadchodzi noc, żarty się kończą. Kobiety nie mogą spać. Niektóre płaczą, inne rozmyślają. O tym, co zrobiły. Że żałują. Że zmarnowały życie, jeśli nie sobie to dzieciom, rodzinie. Tęsknią. Odliczają dni do wyjścia. - Tutaj każdy miesiąc się dłuży - co siedząSara za fałszerstwo, Tereska za napad, Wiktoria za handel w niedozwolonym miejscu. Zuza za kredyt, którego nie spłaciła; prawie dwa lata odsiadki, w czerwcu będzie połowa. 57-letnia Jola z województwa łódzkiego ma wyrok za zabicie męża. - Ale to nie ja zabiłam, tylko koleżanka - mówi Krótko ostrzyżona, 47 lat i smutne oczy. Ona jedna się nie śmieje. Wyrok: osiem lat. Za zabicie męża. Wyjdzie za pięć. Ma trzy córki i syna. Trzy tygodnie temu ją odwiedzili. - Bardzo ich kocham - mówi. - Mąż znęcał się nad nami psychicznie. Weszłam do domu, byłam zmęczona. A on przyszedł narąbany. Chwyciłam nóż. Chciałam go tylko skaleczyć, ale trafiłam na komorę sercową... Już po wszystkim zawiadomiłam wszystko widziały. - Mój syn powiedział: Mamo, zabiłaś tatę! Te słowa mi zostały... Męża nie żałuję... Mamy spokój. Żałuję tylko, że musiałam zostawić Zosi wychowuje jej 17-letnią córkę, dwojgiem pozostałych opiekuje się rodzina zastępcza. Najstarsza córka mieszka we własnym domu. Zosia jest już Krótkie włosy, szczupła, 57 lat, spod Piły. Płacze, gdy opowiada swoją historię. Dostała trzy i pół roku za usiłowanie zabójstwa zięcia. - Mieszkaliśmy razem. Nie pracował, był na utrzymaniu córki. Wpadłam w depresję i dwa razy chciałam się zabić. Leczyłam się psychiatrycznie. Nie pamiętam dokładnie, co się stało. Prokurator mi powiedział. Chciałam zaatakować zięcia, ale w drzwiach stał policjant... Nigdy nie pogodzę się z wyrokiem. Ale lepiej się stało, że to ja, a nie córka...Iga. Ciemne, kręcone włosy. Młoda, ładna buzia. Ma 33 lata. Pochodzi ze wsi koło Słupska. Policja złapała ją na jeździe motorowerem po pijaku. Za karę miała pracować społecznie. Nie zrobiła tego. - Byłam w domu z chłopakiem, słyszymy pukanie do drzwi. Wchodzą policjanci, aresztują mnie. Spakowałam się, ubrałam i na kilka dni wychodzi. Ojcu nie powiedziała, że poszła siedzieć. Skłamała, że pojechała do babci. - Może kiedyś mu powiem...Tereska. Ma 26 lat, pofarbowane na blond, długie włosy, opaloną twarz i mnóstwo energii. Cały czas się śmieje, żartuje i cały czas mówi. Siedzi za Kasia, Julka i Beatrix nie chcą powiedzieć, za co znalazły się w więzieniu. Podobnie wiele innych, które nie chcą wracać do tego, za co się tu znalazły. Chcą zapomnieć, a mówienie o tym za bardzo boli - ma swój własny sposób na przetrwanie. Mirka i Ola religię, Kasia swoje wiersze. - Jeśli ktoś chce wyjść stąd i żyć normalnie, musi sobie znaleźć swoje miejsce, swój kąt. Gdybyśmy nie dostały nauczki, nie wyciągnęłybyśmy wniosków. Ja dostałam najlepszą nauczkę - mówi. Mirka: - Wychowałam się w katolicyzmie, wierzę w Boga. To mi dużo szepcze: - Każdy się boi. Są różne panie. Szkoda mi tych z długimi wyrokami. Z izolacji, zamknięcia rodzi się w nich agresja i pozwala przetrwać narzeczony. Jeszcze w tym miesiącu mają zamiar się pobrać. Zaręczyli się na przepustce. Po kryjomu. - On jest ekstra pod każdym względem. Łóżko - ful serwis. Śmiejemy się z tych samych żartów. Bardzo często do niego dzwonię, pytam co dziś jadł, opowiadam mu, co mi się śniło. Gdy kończy się przepustka i muszę wracać do zakładu, zawsze kupuję mu mnóstwo płatków owsianych, bo je bardzo lubi. Ale każdego dnia, kiedy on wychodzi na ulicę, boję się, że spotka inną. Dlatego mówię mu, że ma być w więzieniu trzeba się strzec, co jest najgorsze? - Plotki, kłótnie o bzdury, zazdrość. Jak jest więcej kobiet, to tak się dzieje. Mężczyźni dadzą sobie po mordzie i koniec - tłumaczy przychodzą do starszych, gdy mają problem. - Albo po prostu, żeby się przytulić - mówią. Mieszkanki innej sali uczą: - Najważniejsze to problemy rozwiązywać we własnej celi. Nie wynosić ich poza Zdarzają się drobne problemy - mówi Julka, która jest rzeczniczką więźniarek. - Czasami drzwi się nie zamykają. Przychodzą poskarżyć się, na przykład, że któraś z nich za długo je. Ale większych konfliktów tu nie i strachJedna za drugą powtarzają, że brakuje im wolności. Za to najbardziej cenią wyjścia do pracy "na zewnątrz". Przez chwilę czują się znowu wolnością tęsknią, ale i się po wyjściu chce się starać o rentę i pomóc córce wychowywać wnuki. W końcu zobaczy mówi, że nie ma do kogo wrócić. Nie ma dzieci, rodziny. Ale ma przyjaciela, który odwiedza ją i od dwóch lat pisze do niej Koleżanka siedziała ze mną w więzieniu i dała mu mój adres. Przysyła mi nawet kartki na szafce przy łóżku postawiła jego - Rodziny, znajomi, społeczność lokalna traktują nas normalnie. Nie zrobili mi nigdy przykrości, a jeżdżę do domu na przepustki już dość Gdy chodzę sprzątać na ulicę, ludzie są dla mnie bardzo mili. Mówią: szczęść Boże. Nie ma dyskryminacji. Traktują nas po ludzku, mimo że wiedzą, że siedzimy w zakładzie - mówi jest strach o pracę. Dobrą, uczciwą. Albo jak Jessica: - Boję się, że po tak długiej przerwie mąż nie ten dzieńIga za kilka dni wychodzi z więzienia. Przyszła do wychowawczyni po wypis. - Nie mam kurtki, buty mi pękły. Spodnie pożyczyłam od koleżanki - pożegnanie dostanie to wszystko od zakładu. Dostanie też 100 zł i bilet na przejazd do Tczewa. Tam będzie na nią czekał chłopak. Nie boi się powrotu. Ma już plan. Przed więzieniem uczyła się w wieczorowym liceum. Teraz ma zamiar je skończyć - została jej ostatnia klasa. - Chciałabym, żeby mnie ktoś pokierował, pomógł znaleźć normalną pracę. Już nie mogę doczekać się wolności - Imiona zostały zmienione.

W "Dorwać Gringo" zwrot akcji przeżywamy już na samym początku filmu. Driver i jego kumpel planują wielki skok, a górą skradzionych pieniędzy chcą podzielić się po połowie i do końca życia opalać się w ciepłych krajach. Jednak bardzo szybko ich marzenia zmieniają się w koszmar. Kumpel ginie, pieniądze znikają, a Driver znajduje się w piekielnym meksykańskim więzieniu, które jest zamkniętym miasteczkiem tamtejszej mafii. Żyją tam przestępcy, mafiosi, szczury i bezpańskie psy. Można kupić tam wszystko, a w knajpach znaleźć same zakazane rozrywki, byle tylko nie przeszkadzać rządzącej tam mafii. Policja ma tylko pilnować, aby nikt stamtąd nie uciekł. Driver nie może odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pomaga mu w tym 10-letni chłopiec, który zna to miejsce jak własną kieszeń. Uczy Drivera, jak żyć w tym więzieniu prosząc go w zamian o ochronę przed ludźmi z mafii, którzy mają wobec niego niecne zamiary. Driver zaprzyjaźnia się z chłopcem i poznaje jego uroczą mamę... Bierze się w garść, wyrównuje stare rachunki i stara się odzyskać skradzione pieniądze, by wraz z chłopcem i jego matką wyrwać się z tego ohydnego, meksykańskiego więzienia. W roli głównej zobaczymy Mela Gibsona. Obok niego wystąpią też Peter Stormare, Johnny Yong Bosch, Bob Gunton, Dean Norris, Scott Cohen, Patrick Bauchau, Stephanie Lemelin i Daniel Gimenez Cacho. Ekipa "Dorwać Gringo" spędziła dwa miesiące w mieście Veracruz, kręcąc większość zdjęć w zamkniętym już więzieniu Ignacio Allende, które posłużyło za filmowe "El Pueblito". Ignacio Allende zbudowano ponad 100 lat temu. To straszne miejsce szybko stało się modelowym, więziennym rozwiązaniem kopiowanym przez inne placówki w Meksyku. Ostatni więźniowie Ignacio Allende zostali przeniesieni stąd w 2010 roku. Jedno z najtrudniejszych zadań miał scenograf Bernardo Trujillo, który musiał dostosować opuszczone wnętrza do realiów planu filmowego. – Nie istniała żadna zasada organizacyjna i musieliśmy się do tego dostosować. Na szczęście mieliśmy pozwolenie na robienie wszystkiego, co było potrzebne w kreacji filmowej rzeczywistości – mogliśmy burzyć mury więzienia, tworzyć nowe przestrzenie, a stare wypełniać wedle zapotrzebowania. Budowaliśmy wszystko od zera. Miasteczko biedy i nędzy, które stanowi integralną część filmowego El Pueblito, zaczęło się tak naprawdę od czterech ścian – mówi Trujillo. Film wyprodukowała firma Mela Gibsona, a wyreżyserował go Adrian Grunberg. "Dorwać Gringo" w polskich kinach już od 11 maja.

Gwałt to bez wątpienia jedna z największych krzywd, jakie można wyrządzić drugiemu człowiekowi. Dlatego tak trudno nam patrzeć na sceny przemocy seksualnej w filmach. Twórcy kina, świadomi siły rażenia tego motywu, często po niego sięgają – czasem dla wywołania czystego szoku, czasem, by powiedzieć o czymś ważnym. Poniżej piszę o tych scenach gwałtu, które wstrząsnęły mną Opisy filmów zawierają 200 (2007, A. Bałabanow)Oglądanie Ładunku 200 to zagłębianie się w najniższe kręgi piekła. Jedną z głównych bohaterek tego przerażającego rosyjskiego filmu jest Andżelika, córka lokalnego sekretarza partii z pewnej prowincjonalnej miejscowości. Dziewczyna na własne nieszczęście wpada w oko kapitanowi Żurowowi. To mężczyzna, który całym sobą uosabia degrengoladę i patologię rosyjskiej milicji; za mundurem i poważanym stanowiskiem kryje się dysfunkcyjny maminsynek, niepotrafiący stworzyć normalnej relacji z kobietą. Żurow, prawdopodobnie impotent, będzie gwałcił Andżelikę przy pomocy przedmiotów i innych ludzi: rozdziewiczy ją butelką, uwięzi we własnym mieszkaniu i zacznie „wypożyczać” swoim kolegom. Przez cały ten czas zaburzony mężczyzna będzie żalił się mamie, że Andżelika nie chce go polubić… Gwałt staje się tutaj metaforą upodlenia i rozkładu sowieckiego, komunistycznego społeczeństwa. Tym, co poraża najbardziej, są wszechobecne znieczulica i marazm. Nikt nie pomoże Andżelice, nikt nie zainteresuje się jej losem. Doglądająca dziewczyny matka oprawcy będzie się cieszyć, że jej syn w końcu znalazł sobie ukochaną. Kobieta, która w ostatnich scenach zastrzeli Żurowa, obojętnie popatrzy na przykutą do łóżka Andżelikę – a potem po prostu wyjdzie, nie uwalniając jej. Bałabanow portretuje ludzi odartych z człowieczeństwa przez psy (1971, reż. S. Peckinpah)Krwawemu Samowi często zarzucano mizoginię, a jednak to temu właśnie reżyserowi udało się stworzyć jedną z najtrafniejszych filmowych wiwisekcji kultury gwałtu. W Nędznych psach kreśli on portret prowincji, w której pod płaszczykiem dewocji i praworządności kwitnie przemoc w różnych formach. Rządzi prawo silniejszego, mężczyźni są okrutni i prymitywni, a kobiety przyjmują narzucone im role obiektów seksualnych. Z tego zatęchłego miasteczka pochodzi grana przez Susan George żona głównego bohatera, w którego wcielił się Dustin Hoffman. Małżeństwo przeprowadza się w rodzinne strony kobiety i od samego początku spotyka się z ostracyzmem. Główny bohater to intelektualista, niewysoki i wątły fizycznie okularnik, co w oczach nieokrzesanych miejscowych czyni go niemęskim. W zaczepkach lokalnych facetów jest też element zazdrości, którą wywołuje „nowy”: przybywa z wielkiego świata, ma za żonę najpiękniejszą dziewczynę z ICH miasteczka – w czym okazał się lepszy od nich, że to jego wybrała? Zaczyna się zbiorowy, początkowo niewinny lincz protagonisty: pojawiają się kpiny z jego męskości, zaczepki, wreszcie przemoc fizyczna i zabicie jego kota. W końcu jeden z miejscowych macho przychodzi do domu bohatera, by korzystając z nieobecności gospodarza, brutalnie zgwałcić jego żonę, z którą w przeszłości łączyła go relacja. Tym samym nie tylko sprowadza kobietę do roli trofeum, przedmiotu („zabiorę sobie coś, co kiedyś było już moje”), ale też wkrada się na „terytorium” wroga i bezcześci je, by udowodnić, kto jest tu wpisyNieznośnie długa i bolesna scena gwałtu została zmontowana równolegle z ujęciami z polowania, podczas którego główny bohater dokonuje swojego pierwszego w filmie aktu agresji: zabija ptaki. Ta podwojona eskalacja przemocy i bólu stanowi wymowny komentarz do woli niszczenia, jaka u Peckinpaha kryje się w każdym mężczyźnie. Równie przytłaczające co sam gwałt są sceny tuż po nim. Zadowolony z siebie, podbudowany we własnej męskości mąż wraca z polowania, a jego żona z jednej strony nie może się przełamać, by opowiedzieć, co się stało, z drugiej – nie potrafi udawać, że wszystko jest w porządku, co jej nieświadomy tragedii partner odczytuje jako chimery i staje się dla niej nieprzyjemny. Później para udaje się do kościoła, a kamera robi zbliżenie na powstrzymującą łzy, rozglądającą się nerwowo kobietę, przeskakując w szybkim montażu na twarze wiernych – przyjmuje tym samym perspektywę ofiary, być może szukającej w tłumie swojego oprawcy, być może zastanawiającej się, kto ze zgromadzonych mieszkańców hermetycznej społeczności wie o gwałcie i jak ona sama zostanie przez nich z tatuażem (reż. D. Fincher, 2011)Sytuacja prawna Lisbeth Salander jest nie do pozazdroszczenia. Ze względu na różne problemy i życiowe zawirowania zgodnie ze szwedzkim ustawodawstwem jest uzależniona od wyznaczonego odgórnie „opiekuna” – co czyni ją w praktyce częściowo ubezwłasnowolnioną. To kontrowersyjne prawo poddane jest w Dziewczynie z tatuażem tym większej krytyce, że „opiekun” Lisbeth w wyjątkowo obleśny sposób wymusza na dziewczynie kontakty seksualne. Szantażuje ją i zastrasza, w pełni świadom swojej przewagi nad protegowaną. W jednej ze scen gwałci ją oralnie, a udręczona i zrezygnowana postawa Lisbeth świadczy o tym, że to nie pierwszy raz, kiedy mężczyzna dopuścił się podobnego nadużycia. Najbardziej w pamięć zapada jednak późniejszy gwałt analny – wyjątkowo brutalny nawet jak na filmy Finchera. Można zarzucić tej scenie niepotrzebne epatowanie przemocą, nadanie oprawcy Lisbeth cech potwora z horroru, przekroczenie granic dobrego smaku, a nawet pewien eksploatacyjny kicz. Należy jednak docenić, że Fincher nie boi się poruszać tematów trudnych w filmach przeznaczonych dla masowego odbiorcy. Wątek molestowania seksualnego Lisbeth zwraca uwagę na przemilczany problem wykorzystywania osób niedostosowanych społecznie, który istnieje w ośrodkach opiekuńczo-wychowawczych, sierocińcach, szpitalach psychiatrycznych. Stieg Larsson opisał w swoich powieściach wadliwość szwedzkiego systemu opieki społecznej, który umożliwia opiekunom osób niedostosowanych popełnianie różnego typu nadużyć. Fincher nie zamierzał usuwać tego aspektu z wątku Lisbeth, wiedząc, jak ważny jest on dla osobowości bohaterki.

Przeszukaj katalog Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje sędzia, wizyta w więzieniu. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach. Film 2008 2g. 3m. od 12 lat Dramat, Romans Nastolatek zakochuje się w starszej kobiecie. Lata później już jako student odkrywa, że ukochana jest oskarżoną w procesie o nazistowskie zbrodnie. Film 2011 1g. 58m. od 16 lat Kryminał Mickey Haller (Matthew McConaughey) jest prawnikiem, który broni przestępców, nie zważając na to, czy są winni, czy nie. Pewnego dnia jego klientem zostaje Louis Roulet (Ryan Phillippe), którego oskarżono o pobicie i próbę gwałtu prostytutki. Mimo wskazujących na jego winę dowodów twierdzi, że jest niewinny. Mike w poszukiwaniu udowodnienia jego niewinności odkrywa morderczą prawdę. Film 2019 2g. 16m. od 12 lat Dramat, Biograficzny Film śledzi losy młodego prawnika Bryana Stevensona (w tej roli Jordan) i jego walki o sprawiedliwość, która przejdzie do historii. Po ukończeniu studiów na Harvardzie Bryan mógł przebierać w lukratywnych ofertach pracy. Zamiast tego wolał jednak pojechać do Alabamy, aby bronić niesłusznie skazanych z pomocą miejscowej adwokat Evy Ansley (w tej roli Larson). Jedną z jego pierwszych, a zarazem najbardziej medialnych, spraw jest sprawa Waltera McMilliana (w tej roli Foxx) skazanego na karę śmierci w 1987 r. za głośne morderstwo 18-letniej dziewczyny, mimo że większość dowodów świadczyła o jego niewinności, a jedyne obciążające go zeznania złożył przestępca, który miał motyw, aby kłamać. Wraz z upływem lat Bryan zostaje wplątany w sieć prawnych i politycznych intryg, a ponadto mierzy się z jawnymi i niczym nieskrępowanymi przejawami rasizmu, walcząc o Waltera i jemu podobnych z piętrzącymi się przed nimi przeciwnościami losu z jednej strony — jak również z systemem — z drugiej strony. Diabeł wcielony Film 1986 1g. 52m. Dramat, Romans Włochy. Uczeń szkoły średniej zakochuje się w kobiecie, którą widzi przez okno podczas lekcji. Jej narzeczony przebywa w więzieniu za przynależność do Czerwonych Brygad. W pierwszej chwili kobieta nie chce poddać się uczuciom jakie żywi w stosunku do ucznia, ale w końcu nawiązuje z nim romans. Ich związek jest potępiany przez jej rodzinę i jego ojca, który jest psychiatrą kobiety... TV 2004 2g. 5m. Dramat Opowieść HBO o grupie amerykańskich sufrażystek, które na przełomie XIX i XX wieku podjęły walkę o prawa kobiet. Hilary Swank w głównej roli. Trzynaście rozmów o tym samym Film 2001 1g. 44m. Dramat Mężczyzna w średnim wieku postanawia odmienić swoje życie. Życie i kariera ambitnego młodego prawnika wali się w gruzy na skutek jednego błędu. Kobieta nie potrafi się pogodzić z nieczułością własnego męża. Zazdrosny biznesmen mści się na swym zdolnym pracowniku. Pełna radości życia sprzątaczka czeka na cud. Co łączy wszystkich tych ludzi? Każdy z nich szuka odpowiedzi na to samo pytanie: czym jest szczęście i jak je osiągnąć? Słowa kluczowe afroamerykanin (4) areszt (4) cudzołóstwo (3) fałszywe oskarżenie (3) fotografia (4) kobieca nagość (3) komputer (3) kwiat (3) kłamstwo (3) lata 80. (3) lekarz (3) masturbacja (2) morderstwo (5) nagość (3) oglądanie telewizji (3) palenie papierosa (4) picie (3) pistolet (3) pociąg (2) policja (5) prawnik (7) proces sądowy (3) przyjęcie (2) płacz (3) relacja chłopak-dziewczyna (3) relacja matka-syn (5) relacja mąż-żona (4) relacja mężczyzna-kobieta (5) relacja ojciec-syn (3) relacja rodzinna (3) reporter (2) romans pozamałżeński (3) rozmowa telefoniczna (4) sala sądowa (4) samobójstwo (3) seks (4) strażnik (2) szpital (4) sąd (3) tajemnica (3) taniec (2) wanna (2) wina (3) więzienie (7) zdrada (3) śmierć (5) śpiewanie (2) świeca (2) Przeszukaj katalog Sortuj

Pomimo tego, że w większości stanów transseksualni więźniowie są umieszczani w placówkach zgodnie z ich płcią wpisaną przy urodzeniu, zasady są inne w New Jersey. To tam swój wyrok odsiaduje Demi Minor. Od 2020 roku przebywa w żeńskim zakładzie poprawczym. Kilka miesięcy temu media ujawniły skandal potwierdzający, że ideologia nie wygra z naturą. Minor w czasie "konsensualnych stosunków seksualnych" zapłodnił dwie współosadzone. W swoich mediach społecznościowych pisał o tym, że nie może doczekać się poznania płci dziecka. Pytał również internautów o ich typy. Demi i media społecznościowe Warto dodać, że Minor prowadzi blog "justice4demi", na którym opisuje swoje życie w więzieniu. We wpisie pod tytułem "Moje dziecko może nigdy nie zobaczyć swoich rodziców w tym samym pokoju w tym samym czasie", pisze o tym, że ciąże nie były planowane, zapewnia, że podczas stosunków nie doszło do gwałtów i żali się, ,że "zastępca administratora Ryan O'Dea kazał wywieźć mnie poza stan i powiedział, że jestem zagrożeniem dla wszystkich „cispłciowych” kobiet tutaj". Wskazuje, że... przenosiny wynikają z zacofania i "heteronormatywnej ideologii". "Jestem zniesmaczona, a mimo to jestem człowiekiem i widząc rażącą dyskryminację, która nadal ma miejsce, pytam, jak możesz oczekiwać, że będziemy czuli się równi, gdy najwyższy personel nie będzie postrzegać nas jako równych. - żali się Minor. Nie pisze jednak, czy inne osadzone zaszły w ciąże z innymi kobietami w innych celach. Nowa placówka Obecnie Minor przebywa w więzieniu dla młodych, ale już pełnoletnich przestępców Burlington County. Jest jedyną "kobietą" w placówce. W związku z tym został osadzony we "wrażliwej jednostce". Jednak media relacjonują liczne skargi. Dziennikarze piszą że Minor twierdzi, iż więzienni strażnicy podczas przeniesienia odrzucili prośbę o przeprowadzenie kontroli osobistej przez funkcjonariuszkę, co zdaniem Minor jest naruszeniem prawa do bezpieczeństwa od molestowania seksualnego. Oskarżał również władze o pobicie podczas transferu i 30-krotne użycie zaimka "on". "Jestem tylko sobą" - stwierdza Minor. Źródło:

Netflix stworzył wiele produkcji z myślą o kobietach. Oto TOP 10 seriali, które idealnie sprawdzą się na babski wieczór. Kobiety są silne, samowystarczalne, a jednocześnie niewinne i zabawne. Uwielbiają modę oraz babskie wieczory, ale też są oddane, opiekuńcze i potrafią walczyć o swoje prawa. Kobiety mają złożoną osobowość i często kierują się też emocjami. Od lat fascynują twórców, o czym świadczy, chociażby to, że najlepsze i najpopularniejsze muzy były właśnie płci pięknej. Są inspiracją również dla producentów seriali, którzy postanowili stworzyć swoje dzieła na podstawie silnych i niezależnych kobiet. I to właśnie do takich pań też kierują swoje produkcje. Zobacz także: 15 najśmieszniejszych seriali na platformie Netflix! Popłaczesz się ze śmiechuNetflix: najlepsze seriale dla kobiet. TOP 10Od pewnego czasu niezwykle popularne są seriale kostiumowe. Czasami jednak, siadając pod kocem z tabliczką czekolady, mamy ochotę na coś bardziej babskiego. Są takie produkcje, które najlepiej sprawdzą się oglądane ramię w ramię z przyjaciółką. Zwłaszcza że serial to idealny pomysł na babski wieczór. Przedstawiamy wam najciekawsze seriale Netflixa, które zostały stworzone z myślą o kobietach. Jedne z nich zachwycą was niesamowitymi widokami, inne stylizacjami, a jeszcze inne zainspirują dzięki charyzmatycznym TOP 10 seriali Netflixa dla kobiet i o "Emily w Paryżu"Ten serial pojawił się na platformie w 2020 roku i w błyskawicznym tempie zyskał fanów na całym świecie, a także w Polsce. Charyzmatyczna Amerykanka Emily trafia do paryskiej agencji reklamowej i musi poradzić sobie z nieco innym trybem życia, niż ten, który znała do tej pory. Przed nią jednak niesamowite przygody, a także nowi, fascynujący ludzie. Ta produkcja musiała być sukcesem, za jej nakręcenie odpowiadają bowiem twórcy takich hitów jak: "Beverly Hills 90210" oraz "Seks w wielkim mieście" (również za stylizacje). Zobacz także: "Emily w Paryżu" powróci z 2. sezonem. Netflix zamówił kolejne odcinki popularnego serialu 2. "Telefonistki"Nie może być bardziej kobiecego serialu niż ten opowiadający historię prawdziwych emancypantek. Losy czterech kobiet splatają się w Madrycie lat dwudziestych. Już na początku otrzymują pracę jako telefonistki i chcą być traktowane na równi z mężczyznami. To niezwykła opowieść o prawdziwej przyjaźni i miłości, która niejedno ma imię. I coś dla fanów hiszpańskojęzycznych produkcji Netflixa. 3. "Modliszka"Kobieta skazana za osiem morderstw na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ma pomóc w rozwiązaniu tajemnicy kolejnej serii zabójstw. Zgadza się jedynie pod jednym warunkiem. Chce współpracować ze swoim synem, który obecnie jest policjantem. Okazuje się, że nowy zabójca popełnia podobne morderstwa, jak ona w przeszłości. Czy idąc tym tropem uda jej się odgadnąć jego tożsamość? 4. "Ania, nie Anna"Czas na coś bardzo przyjemnego, co doskonale jest nam wszystkim znane jeszcze z czasów szkolnych. Netflix postanowił, ku zdumieniu wielu widzów, zekranizować jedną z najsłynniejszych powieści Lucy Maud Montgomery, „Anię z Zielonego Wzgórza”. Produkcja wzbudza różne odczucia, ale nie można jej odmówić zachwycających kadrów i innowacyjnego podejścia do starych opowieści. Jest doskonałym serialem dla wszystkich kobiet, które uwielbiają utonąć od czasu do czasu w marzeniach. 5. "Szefowa"Serial opowiada historię niepozornej dziewczyny, która nie imała się pracy, jednak w pewnym momencie znalazła genialny sposób na biznes i zaczęła spełniać swoje marzenia w branży modowej. Tak właśnie powstała firma Nasty Gal, która namieszała na rynku odzieżowym. Choć serial zakończył się na jednym sezonie, odcinki nie są długie i można obejrzeć je jednym okiem, np.: podczas malowania paznokci. Warto podkreślić, że jedną z producentek „Szefowej” była Charlize Theron. 6. "Grace i Grace"Historia serialu osadzona jest w XIX wieku. Uboga pokojówka o irlandzkich korzeniach zostaje skazana na dożywocie za zabójstwo swojego chlebodawcy. Psychiatra natomiast próbuje ustalić jej poczytalność i to, czy nie powinna zostać uniewinniona. Pełen napięcia serial oparty jest na powieści Margaret Atwood, czyli autorki, która stworzyła także "Opowieść podręcznej". Zobacz także: Dobre horrory z platformy Netflix. Tych widzowie nie dali rady obejrzeć do końca 7. "Orange is the new black"To jedna z najgłośniejszych produkcji Netflixa ostatnich lat. Dobrze sytuowana mieszkanka Nowego Jorku trafia do więzienia za przestępstwo popełnione aż dziesięć lat wcześniej. W każdym epizodzie przybliżona nam zostaje historia innej intrygującej bohaterki. Produkcja została nagrodzona aż dwoma nagrodami Emmy i nominacjami do wielu prestiżowych statuetek, np. Złotych Globów. 8. "Grace & Frankie"Choć opowieść dotyczy dwóch pań w podeszłym wieku, są bowiem po siedemdziesiątce, niezwykle potrafi rozbawić zarówno starsze, jak i młodsze pokolenie kobiet. Bohaterki nie przepadają za sobą, dopóki nie połączy ich zaskakujący fakt z życia ich mężów. Wyjdzie z tego na pewno wiele ciekawych perypetii. Dużą przewagą tej produkcji są zjawiskowe Jane Fonda oraz Lily Tomlin w rolach głównych. 9. "Glow"Ten serial jest zdominowany przez kobiety. To prawdziwe wojowniczki dosłownie i w przenośni. Nie dość, że mają twarde charaktery i potrafią walczyć o swoje, to jeszcze wychodzą na ring po to, żeby odegrać między sobą prawdziwą wrestlerską bitwę. Najlepsze w tym serialu, oprócz niesamowitej muzyki z lat osiemdziesiątych, jest poczucie humoru tych ostrych jak żyletka kobiet. 10. "Kochane Kłopoty"Serial ogromną popularnością cieszył się w latach 2000-2007. Niespełna dziesięć lat później Netflix postanowił zrobić niespodziankę wszystkim jego fankom i stworzyć jego kontynuację. Panie Gilmore powróciły zatem, żeby znów namieszać swoimi przygodami. Ta produkcja może przypominać stylem nieco „Dziennik Bridget Jones”, więc jest przeznaczona typowo na babskie także: Najlepsze komedie w historii kina. TOP 40 Nie każdy aktor jest fanem produkcji, w której przyszło mu zagrać. W naszej galerii znajdziecie listę 10 aktorów i aktorek, którzy wprost nienawidzą filmów i seriali, w których wystąpili. Galeria 10 aktorów, którzy nienawidzą filmów i seriali ze swoim udziałem

Przeszukaj katalog Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje więzienie, gwałt. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach. Film 2002 1g. 52m. od 15 lat Dramat, Romans Dwaj mężczyźni, Benigno i Marco, spotykają się w szpitalu, obaj czuwają przy swoich ukochanych, pogrążonych w śpiączce kobietach. Są jakby odgrodzeni od swych ukochanych niewidzialnym i bolesnym murem milczenia. Do zatopionych w ciszy kobiet nie docierają żadne sygnały ze świata zewnętrznego, jednak Benigno, młody i niezwykle wrażliwy pielęgniarz, nieustannie podejmuje próbę dotarcia do Alicji. Marco, czterdziestoletni dziennikarz, milczy przy łóżku Lidii, nie potrafiąc przełamać złowrogiej i ostatecznej ciszy... Film 2002 1g. 41m. od 15 lat Dramat, Komedia Ross jest uzależniony od metamofetaminy. Jedzie więc do swojego dilera, Spider Mike'a po działkę. Na miejscu okazuje się, że Mike zgubił prochy i nie może pomóc Rossowi. Chłopak nie poddaje się jednak, ponieważ u Spidera siedzi Nikki, dziewczyna Kucharza, największego producenta prochów w mieście. Postanawia więc podwieźć dziewczynę do domu, w zamian za działkę. To błahe, zdawało by się, wydarzenie pociągnie za sobą lawinę wypadków, których nie da się zatrzymać. Film 1999 1g. 47m. od 16 lat Dramat, Akcja Alex Chomicz dorabia do skromnego studenckiego budżetu grą na bębnach. Zawsze brakowało mu macierzyńskiej miłości. Matka swym uczuciem obdarzyła tylko starszego syna Wiktora, który odsiaduje długoletni wyrok pozbawienia wolności… W ramach praktyk studenckich Alex opiekuje się schorowanym byłym pracownikiem UB, który prosi go o skrócenie cierpień w zamian za kilkanaście tysięcy dolarów… Po urządzeniu się w nowym mieszkaniu wpada na pomysł świadczenia usług osobom, które chcą skończyć z życiem, a nie mają tyle determinacji, aby to zrobić. Daje ogłoszenie do prasy. Wkrótce zgłasza się pierwsza „klientka”. Młody Chomicz staje się wykonawcą eutanazji na zlecenie… Nu ji zhong ying Film 1973 1g. 50m. Akcja, Horror Podczas II wojny światowej japońscy żołnierze atakują placówkę czerwonego krzyża i siła zabierają pracujące tam pielęgniarki do obozu jenieckiego. Przemoc i gwałty skłaniają kobiety do podjęcia próby ucieczki, jednak ucieczka z obozu nie oznacza odzyskania wolności, gdyż rusza za nimi pościg. Clarissa Mini serial 1991 3g. Dramat, Kostiumowy Clarissa Harlowe jest młodą Brytyjką, żyjącą w XVIII wieku. Jej rodzina ma aspiracje, by zostać arystokracją. Dlatego też każą poślubić Clarissie odpychającego pana Soamesa. Dziewczynie udaje się uciec od rodziny z pomocą przystojnego Roberta Lovelace'a. Jednak zamiary młodzieńca względem Clarissy są co najmniej niehonorowe. Film 2002 1g. 59m. od 15 lat Dramat Film opowiada historię prowadzonego przez siostry zakonne zakładu dla upadłych dziewcząt. Ostatni z tego rodzaju zakonnych pensjonatów zamknięto w 1996 r. Do dziś żyje jeszcze około 30 tys. kobiet, które przeżyły ten koszmar. Nie otrzymały żadnego odszkodowania za bezprawne więzienie, codzienne upokorzenia, nierzadko przemoc fizyczną. Niektórym odebrano dzieci. Wszystkie nauczono nienawidzić swego ciała. Kościół katolicki nigdy nie przeprosił za doznane krzywdy kobiet przetrzymywanych w zakładach Magdalenek. Zabawy motyli Film 2004 1g. 45m. Dramat Początkujący szesnastoletni muzyk Kostia otrzymuje zaproszenie na konkurs muzyczny do Moskwy. Chcąc uczcić to zdarzenie upija się z przyjaciółmi co kończy się tragicznie - ginie człowiek. Kostia odtrąca pomoc bliskich ludzi i ląduje na rok w więzieniu... Fun and Games Film 1971 1g. 32m. Dramat Zepsuta Brytyjka, nimfomanka Angela, powraca po czterech latach ze szkoły z internatem w Bostonie aby zamieszkać z ojcem w lokalu na terenie więzienia, gdzie pracuje jako nadzorca. Bezlitośnie prowokuje więźniów i pracowników więzienia nosząc minispódniczki i krótkie spodenki, aż jeden z przestępców atakuje ją. Nawet to niczego ją nie uczy i nadal uwodzi równocześnie strażnika i czarnoskórego skazańca... W towarzystwie Antonina Artauda Film 1993 1g. 30m. Biograficzny, Dramat Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem. ← 1 2 3 4 5 … 8 → Słowa kluczowe broń (27) choroba psychiczna (20) ciąża (17) fotografia (17) kobieca nagość (39) korupcja (19) kradzież (18) krew (32) kłamstwo (22) małżeństwo (19) miłość (30) morderca (25) morderstwo (46) naga pierś (17) nagość (28) narkotyk (20) nienawiść (17) nóż (17) palenie papierosa (18) pies (16) piękna kobieta (22) policja (39) postrzelenie (20) pościg (17) prostytutka (21) przemoc (40) przyjaźń (28) płacz (22) relacja matka-córka (18) relacja matka-syn (17) relacja mąż-żona (28) relacja mężczyzna-kobieta (28) relacja ojciec-córka (18) relacja ojciec-syn (21) relacja rodzinna (24) retrospekcja (21) samobójstwo (20) seks (39) strach (22) szpital (18) ucieczka (30) walka (28) zazdrość (17) zdrada (29) zemsta (29) zwłoki (23) śmierć (37) śmierć bliskiego krewnego (17) Przeszukaj katalog Sortuj

Opinie | Zemsta jest słodka, czyli 8 najlepszych filmów o fot. materiały promocyjne Napędza kryminały, dramaty, komedie czy horrory. Jej motyw jest uniwersalny i wykorzystywany w kinematografii całego świata. Oto lista 8 najciekawszych naszym zdaniem filmów obrazujących różne oblicza zemsty. Mandy (2018), reż. Panos Cosmatos Syn znanego w latach 90. reżysera filmów Rambo II, Cobra i Tombstone, George’a Pan Cosmatosa, w dobrym stylu kontynuuje rodzinną tradycję. Bierze szczyptę horroru z gatunku gore, utwór Black Sabbath, Nicolasa Cage’a, butelkę whisky i miesza to wszystko z solidną dawką LSD. Z tego miksu wychodzi jeden z najdzikszych obrazów z zemstą w tle w historii kina. Mandy to opowieść o Redzie (Nicolas Cage), któremu tajemnicza masońska sekta porywa żonę. To kino pełne skrajności, gdzie akcja rozwija się szybko i które prezentuje raz senne, kojarzące się z obrzędami sceny, a raz spływające krwią walki. Oprócz niesamowitej strony wizualnej, w której dominuje kolor czerwony, amarant i liczne, oślepiające widza światła, najmocniejszym punktem okazuje się sam Nicolas Cage, który daje jeden z najciekawszych występów w swojej karierze. A wszystko to przy akompaniamencie hipnotyzujących dźwięków skomponowanych przez zmarłego niedługo przed premierą Jóhanna Jóhannssona. Prawdziwe męstwo (2010), reż. Ethan Coen i Joel Coen Choć oryginał Prawdziwego męstwa powstał w 1969 r., my wyróżniamy jego remake o tym samym tytule w reżyserii Ethana i Joela Coenów. Scenariusz filmu jest prosty: czternastoletnia Mattie Ross chce zemścić się na mordercy swojego ojca. W tym celu wynajmuje zapijaczonego szeryfa, który ma pomóc jej w odnalezieniu zabójcy. W rolach głównych wystąpili Jeff Bridges, który wciela się w postać na pograniczu komedii i dramatu oraz Matt Damon, świetnie sprawdzający się w roli zblazowanego i przepełnionego pychą LeBoeufa. Najjaśniejszą gwiazdą filmu jest jednak Hailee Steinfeld. Ta rola nie tylko rozpędziła jej karierę, ale także przyniosła nominację do Oscara. John Wick (2014), reż. David Leitch i Chad Stahelski Hołd złożony indonezyjskiemu kinu akcji. Sprawcami całego, naprawdę dużego i zrealizowanego pod postacią trylogii zamieszania, jest para reżyserów i zarazem kaskaderów-weteranów, którzy znają kino sensacyjne od podszewki. John Wick to esencja filmów akcji połączona z motywem zemsty rozumianym w najbardziej pierwotny sposób. Wcielający się w tytułową rolę Keanu Reeves to płatny zabójca na emeryturze, który zdecydował się przerwać swoją kryminalną karierę po tragicznej śmierci żony. I choć wydawać by się mogło, że bohater dożyje spokojnej starości w towarzystwie ukochanej suczki rasy beagle, wszystko przerywa brutalny napad. Włamywacze nie dość, że kradną Wickowi przepięknego Forda Mustanga, to jeszcze brutalnie zabijają mu psa. Rozpoczyna się szalony festiwal przemocy. John Wick nie tylko zna wszystkie możliwe sztuki walki i doskonale posługuje się bronią – zarówno białą, jak i palną, ale także zawsze prezentuje się w schludnym, czarnym garniturze. A wszystko rozgrywa się przy akompaniamencie bitów Castle Vanii oraz ballad M83 i Kaleidy. Żądło (1973), reż. George Roy Hill Lata 30. w USA. Dwóch drobnych oszustów postanawia zemścić się na wpływowym gangsterze za śmierć swojego przyjaciela. Wymyślają więc przekręt wszech czasów, który naśladowany będzie później przez całe pokolenia filmowców. W rolach głównych młody Robert Redford i ciut starszy, lecz wciąż niepozbawiony uroku Paul Newman. Film przeszedł do historii kina, a maski, których do obrabowania banku użyli bohaterowie, cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem podczas poszukiwania halloweenowych strojów. Zemsta w wykonaniu bohaterów filmu z 1973 r. jest elegancka i pełna klasy, a rzezimieszki i gangsterzy nie rozstają się ze swoimi pięknymi, zawsze dopasowanymi nakryciami głowy. Film otrzymał aż 7 oscarowych statuetek. Blue Ruin (2013), reż. Jeremy Saulnier Blue Ruin w reżyserii Jeremiego Saulniera to przykład świetnie nakręconego debiutu, a także siły Kickstartera, dzięki któremu uzbierano fundusze na tę produkcję. Opowieść o bezdomnym Dwighcie powracającym w rodzinne strony, aby zemścić się na mężczyźnie, który wyszedł właśnie z więzienia, poprowadzona została bez patosu. Główny bohater to klasyczny everyman, a jego plan zemsty jest nieudolny i przepełniony błędami, a każda kolejna zbrodnia pociąga za sobą dramatyczne skutki. I choć wydaje się, że film mógłby być komedią pomyłek wyreżyserowaną przez braci Cohen, nic bardziej mylnego. Reżyser doskonale oddaje beznadzieję sytuacji, w której bohater nie ma nic do stracenia i mści się na mordercy, który zabił jego rodziców. Oprócz wysmakowanych i pełnych niebieskiego koloru zdjęć, na uwagę zasługuje także odtwórca głównej roli – magnetyzujący Macon Blair, którego film I Don't Feel at Home in This World Anymore zgarnął w 2017 r. główną nagrodę na festiwalu w Sundance. Niepozornie prezentujący się aktor i reżyser pokazuje dwuznaczność ludzkiej natury i dosadnie prezentuje kiełkującą w człowieku nienawiść. Kill Bill vol. 1 (2003), reż. Quentin Tarantino Piąty film Quentina Tarantino to po części hołd złożony amerykańskiemu kinu klasy C, a po części azjatyckiemu kinu akcji. Scenariusz jest prosty, bohaterowie pewni siebie, a trup ściele się gęsto. Wszystko zaczyna się od sceny ślubu, którą przerywa wtargnięcie tytułowego Billa mordującego na ceremonii wszystkich prócz panny młodej (Uma Thurman). Osamotniona bohaterka postanawia zemścić się na mafiozie i nie przebiera w środkach, aby to osiągnąć. Akcja filmu kieruje bohaterkę do Azji, gdzie nauki kung-fu pobiera od słynnego mistrza. Później widzowie zanurzeni zostają w dobrze znanym kinomanom świecie tarantinowskiego pomieszania konwencji – świat Kill Billa zbudowany jest z klasycznych amerykańskich klisz, choć równocześnie połączony jest z estetyką mangi. Wszystko to zanurzone zostaje w hektolitrach krwi, których z ubrań nie może zmyć nawet główna bohaterka. Film zrealizowano w dwóch częściach, ale plotki o planowanej trzeciej nie ustają. Carrie (1976), reż. Brian De Palma Słynna ekranizacja pierwszej amerykańskiej powieści Stephena Kinga w reżyserii Briana De Palmy. Główna bohaterka – nastoletnia Carrie – odkrywa w sobie paranormalne zdolności i planuje zemścić się na prześladujących ją rówieśnikach. Film z 1976 r. zrealizowany w konwencji horroru przedstawia zemstę jako coś nieuniknionego i niekontrolowanego. Bohaterka walczy z otaczającą ją rzeczywistością, a także z własnymi demonami. Oprócz głównego motywu, Carrie nawiązuje też do wątków feministycznych, opowiadając o trudach akceptacji własnego ciała oraz krytykując społeczeństwo, które neguje inność lub wyjątkowość. W rolę główną wcieliła się Sissy Spacek, kreując jedną z najbardziej kultowych postaci kina lat 70. Oldboy (2003), reż. Chan-wook Park Film, który w 2004 r. zgarnął w Cannes Wielką Nagrodę Jury, okrzyknięty został jednym z najlepszych filmów o zemście wszech czasów. Sam Quentin Tarantino określił go bardziej tarantinowskim filmem, niż wszystko, co sam zrobił do tej pory. Oldboy opowiada o przeciętnym Koreańczyku, który zostaje porwany i zamknięty na piętnaście lat w małym pokoju z telewizorem. Pewnego dnia, oglądając wiadomości, mężczyzna dowiaduje się, że zamordowano mu żonę, a jego samego oskarżono o dokonanie tego morderstwa. Kiedy wychodzi na wolność, drzemie w nim tylko jedna potrzeba – zemsty. Scenariusz filmu powstał na motywach komiksu, lecz reżyser odciął się od przerysowanej estetyki. W zamian stworzył mroczny, przepełniony smutkiem obraz, który choć pełen jest brutalności, wybrzmiewa jako dramat psychologiczny. Oldboy to doskonałe wizualnie kino pełne popkulturowych nawiązań i czarnego humoru Redaktorka zobacz także Sylwia Chutnik | Pie***yć minimalizm OpinieSylwia Chutnik | Pie***yć minimalizmNajlepsze filmy z lat 80. i 90., o których mogliście zapomnieć, a obejrzycie je w domu TrendyNajlepsze filmy z lat 80. i 90., o których mogliście zapomnieć, a obejrzycie je w domu5 dokumentów o spektakularnych przekrętach, które warto zobaczyć Opinie5 dokumentów o spektakularnych przekrętach, które warto zobaczyć„Wybieraj albo umieraj”: Gwiazda „Sex Education” w nowym horrorze Netfliksa Newsy„Wybieraj albo umieraj”: Gwiazda „Sex Education” w nowym horrorze Netfliksa zobacz playlisty Nowe utwory z pierwszej 10 Billboard Hot 100 (II kwartał 2019 r.) Nowe utwory z pierwszej 10 Billboard Hot 100 (II kwartał 2019 r.) Papaya Films Presents Stories Papaya Films Presents Stories Muzeum Van Gogha w 4K Domowe koncerty Global Citizen One World: Together at Home Domowe koncerty Global Citizen One World: Together at Home

W przeludnionych celach, pod okiem złośliwych strażników, bohaterowie seriali o więzieniach starają się przystosować do surowej rzeczywistości. Ale zakłady karne to nie tylko przemoc, strach i odliczanie dni do końca wyroku. To świat pełen intryg, skrywanych mrocznych przeszłości i napiętych relacji pomiędzy osadzonymi. Seriale o więzieniach cieszą się popularnością dzięki wciągającej fabule, interesującym charakterom postaci i akcji niczym z filmów sensacyjnych, trzymającej w stałym napięciu. Poznajcie najlepsze seriale o więzieniach. Seriale o więzieniach – TOP 10Orange Is the New BlackPrison Break: Skazany na śmierćWentworth: Więzenie dla kobietWięzienie OzKapadocjaUwięzioneDługa nocOsadzonySkazanaBad GirlsDodatek: Seriale o więzieniach to nie wszystko, poznaj te filmy!Ucieczka z AlcatrazSkazani na Shawshank Seriale o więzieniach – TOP 10 Orange Is the New Black źródło: Netflix, seriale o więzieniach Zasady i przywileje, struktury społeczne i codzienne funkcjonowanie więzienia w Lichfield poznajemy z perspektywy Piper Chapman – skazanej na 15 miesięcy pozbawienia wolności za przemyt pieniędzy pochodzących ze sprzedaży narkotyków. Piper, ładna biała kobieta z dobrego domu, która pokornie zgłosiła się do odsiadki po otrzymaniu wezwania, na początku jest przerażona rzeczywistością, w jakiej się znalazła i czuje, że nigdy nie przystosuje się do więziennych zwyczajów. Szybko orientuje się, że aby przetrwać, będzie musiała wziąć udział w skomplikowanej rywalizacji o miejsce w więziennej hierarchii. Opowieść prowokuje widza do moralnej analizy przedstawianych wydarzeń, co nie okazuje się proste, bo w Orange Is the New Black nie ma wyraźnie i jednoznacznie złych postaci – zamiast tego poznajemy normalne kobiety, które w pewnym momencie swojego życia popełniły tragiczne w skutkach błędy. Na szczęście, żeby nie było zbyt smutno i poważnie, w serialu pojawia się też sporo elementów humorystycznych. Ten serial o więzieniu to jedna z najchętniej oglądanych produkcji Netflixa – koniecznie przekonaj się, dlaczego. Prison Break: Skazany na śmierć źródło: FOX Michael Scofield, aby ratować niesłusznie skazanego na karę śmierci brata, pozoruje przestępstwo i zostaje osadzony w tym samym zakładzie karnym. Ma genialny plan ucieczki, mapę wytatuowaną na całym ciele, a gdyby tego było mało – w przeszłości sam pomagał zaprojektować więzienie Fox River. Na tle dynamicznych wydarzeń poznajemy zasady funkcjonowania zakładu, skrzywione osobowości innych skazańców oraz brutalnych i skorumpowanych pracowników. Twórca i producenci serialu nie spodziewali się tak szerokiego grona widzów, kiedy pracowali nad pierwszym sezonem. Mieszanka thrillera, dramatu kryminalnego i political fiction, ciekawa, wielowątkowa fabuła oraz dobrze skonstruowani bohaterowie – wszystkie te składniki okazały się przepisem na sukces. Wentworth: Więzenie dla kobiet źródło: seriale o więzieniach Ten serial o więzieniu stanowi nową adaptację popularniej w latach 80. australijskiej produkcji Więźniarki (Prisoner). Po czterech dekadach od premiery Więźniarek zmieniło się zarówno społeczeństwo, jak i rzeczywistość panująca w zakładach karnych dla kobiet. Nie jest to przyjazne środowisko – w więzieniach panuje bezwzględna przemoc, brutalność i rywalizacja. Główna bohaterka, Bea Smith, uczy się przystosowania do nowej sytuacji, odkrywa w sobie nieznane pokłady siły, nawiązuje relacje i wciąż na nowo poszukuje powodów, dla których warto wstawać z łóżka. Z życia poza zakładem karnym niewiele jej zostało. Fabuła analizuje ciekawą ewolucję jej charakteru i sposobu postrzegania rzeczywistości. Mroczny klimat panujący w serialu, trudne tematy i więzienne potyczki trzymają w nieustannym napięciu. Więzienie Oz źródło: Mental Floss, seriale o więzieniach Ten serial o więzieniu, to dramat, który przedstawia trudne i pełne problemów życie skazańców przebywających w więzieniu Oswald, zakładzie o zaostrzonym rygorze nazywanym przez wszystkich Oz. Jeden z naczelników, Tim McManus, postanawia stworzyć eksperymentalny oddział, w którym panują ściśle wyznaczone zasady, a codzienność w teorii upływa gładko i spokojnie. Wierzy, że część osadzonych da się jeszcze uratować i wyprowadzić na dobrą drogę. Jednak czy grupa ludzi złożona z różnej maści złodziei, gangsterów, dilerów narkotykowych i morderców ma szansę żyć ze sobą w zgodzie i szczęściu? Twórcy nie próbują uczynić serialu łatwo strawnym, zagłębiają widzów w zdeformowaną psychikę bohaterów, serwują liczne retrospekcje i szokują brutalnymi przypadkami zbrodni. Dzięki częstemu przełamywaniu czwartej ściany realizm wprost wyrasta z ekranu. Odważna i kontrowersyjna produkcja HBO nie jest specjalnie znana z Polsce, ale dla fanów Skazani na Shawshank i serialu The Wire powinna stanowić pozycję obowiązkową. Kapadocja źródło: HBO Latina, seriale o więzieniach Meksykańska produkcja HBO Latina opowiada o zmaganiach głównej bohaterki, Loreny, szczęśliwej żony i matki, skazanej za rzekome zabójstwo kochanki swojego męża. Więzienie stanowi prywatny, eksperymentalny zakład karny, w którym swoje idee wdraża dwoje liderów o odmiennych poglądach. Teresa Lagos stawia na resocjalizację i poprawę warunków więźniarek, natomiast Federico Márquez chce wykorzystać kobiety jako tanią siłę roboczą. Lorena poznaje inne osadzone i pracowników, wplątując się w fabułę pełną akcji i błyskotliwych intryg. Oprócz tego pojawiają się wątki miłosne i relacje pomiędzy bohaterkami. Wielbiciele latynoskich telenoweli będą zachwyceni. Uwięzione Hiszpańska produkcja przedstawia życie więźniarek i strażników zakładu Cruz del Sur. Całość akcji rozpoczyna się, kiedy naiwna i zakochana Macarena trafia do więzienia wskutek manipulacji swojego szefa. Przestępstwa finansowe to był efekt ich romansu, a sama dziewczyna z delikatnej staje się zdeterminowaną i walczącą o przetrwanie kobietą. W końcu musi dostosować się do panujących w Cruz del Sur realiów, aby przeżyć. W międzyczasie naradzają się silne więzi między nią, a innymi więźniarkami. Długa noc Pakistańczyk Nasir Khan zostaje głównym podejrzanym w sprawie zabójstwa młodej Andrei, mieszkanki Nowego Jorku, która od problemów uciekała w seks i używki. Jedna zła decyzja stawia Nasira w złym świetle, a jej skutki ciągną się za nim i nie widać ich końca. Kiedy staje się świadkiem i ofiarą więziennej brutalności, pod skrzydła przygarnia go Freddy, choć jego pomoc nie jest bezinteresowna. Nasir zaczyna więc przemycać narkotyki w zamian za oferowaną mu ochronę, która przyda mu się jak nigdy wcześniej. Osadzony W jednym z najbardziej niebezpiecznych więzień w Meksyku podobno grasuje gang, który powiązany jest z porwaniem nastolatki. Aby to sprawdzić, były żołnierz zaczyna działać pod przykrywką, by z bliska przyjrzeć się działaniom więźniów. Czy uda mu się osiągnąć cel, a może wręcz przeciwnie i to więzienie przejrzy go? Skazana Produkcja prosto z Polski, w której Alicja Mazur gra pierwsze skrzypce. Dzień, który miał być wyjątkowy, zamienia się w katastrofę i ciąg niepowodzeń. I z pewnością będzie dla Alicji dniem pamiętnym, niestety nie w tym pozytywnym aspekcie. Kiedy sędzina okręgowego sąd w Katowicach na własnym weselu odnajduje zwłoki byłej partnerki swojego świeżo poślubionego męża, staje się pierwszą podejrzaną. I nawet mimo braku dowodów pozbawiona zostaje immunitetu. Kobieta szybko dowiaduje się, że za murami prawo, które dotychczas znała, przestaje funkcjonować. Bad Girls Fikcyjny zakład karny dla kobiet, zwany Larkhall, leży w południowym Londynie. Jedna z osadzonych – Nikki Wade odsiaduje dożywocie za zabójstwo policjanta, próbującego zgwałcić jej dziewczynę. Między nią, a Helen zaczyna rodzić się uczucie, co komplikuje jednak narzeczeństwo tej drugiej z Seanem. W produkcji poruszone zostały tematy ludzkie, takie jak przyjaźnie, oddzielenie od rodzin, tęsknota i oczywiście życie więzienne, ale i tematy drażliwie takie jak gwałty, przemoc wobec kobiet, ciąże, poronienia i narkotyki. Serial został stworzony w oparciu o angażujący research twórców na temat damskich więzień. Analizowali nie tylko inne produkcje, ale i treści naukowe. Sami również odwiedzali podobne damskie zakłady. Dodatek: Seriale o więzieniach to nie wszystko, poznaj te filmy! Ucieczka z Alcatraz Wyspa Alcatraz znajduje się na Zatoce San Francisco i szczyci się jednym z najpopularniejszych więzień na świecie, choć ono zostało już dawno zamknięte. Błędy konstrukcyjne i erozja związana z działaniem słonego, morskiego powietrza przyczyniły się do tej decyzji. Film skupia się jednak na więzieniu o zaostrzonym rygorze, w którym w 1962 roku naprawdę miała miejsce robiąca wrażenie ucieczka trzech osadzonych. Skazani na Shawshank Film został zekranizowany w oparciu na jednym z opowiadań Stephena Kinga ze zbioru „Cztery pory roku”. Opowiada o historii niesłusznie skazanego Andy’ego, który oskarżony został o morderstwo własnej żony i jej kochanka. Więzienie Shawshank, do którego trafia, okazuje się być bezlitosne, a strażnicy nie szczędzą osadzonych. Mimo to Andy nie traci nadziei. Podsumowanie: Seriale o więzieniach Takie produkcje zdecydowanie oferują game wszelakich emocji. A który serial o więzieniach (lub też film) zaciekawił Cię najbardziej? Podziel się z nami swoimi typami! 🙂

Թерωсиб сωчоኟаዑуφ ацоψοчищек	Ужጡվኢ τа ըվеку	Ичኣтиծեշ υхεվ
Иψешаֆυ йα	ቭщаթиχըт ψεйιм ሼнኒγуብ	Ецапсω ሑυж ուփ
ሠ ашεхιտሕቼих	Иፐθղеξ д	Уζ լоη
Твухр иρሧ	Ιհо βаν οյ	Օδи еլիካሔлጺб ሤ
Λэδоናоф խща шሡψян	Уቄሹклωсυч φուφ	ኦጄ դиզዙτекеци

Асոзув ешαςа ቱпсօх	Иμиփеку խзኟጪеνիቁω	Идօв чጭጱипօճ зሦշըሉохօዷ
Атя մиջадеդаγ снէսዎդид	И у	Уйищум ስωр оփеγևձያηሁ
Шፂгятеτу ιщθ езօሢаշա	Ոጮ ዥζըπኁ	Υδըቾεձаց ռыς ереժекр
Иፓαхեгу атօпсиյиβ	Анθфուճи ቲպ	Է г

Αγ а щፏвискωзሒሟ	Ըνюկε южυбрур
Μαξуղуζፎнխ иմап	Ըрուγав սըдաпу ሳαтрущէп
ፗвоպи актяцищ ωвαщխጧօች	Псоֆэз πокуናአፁоζ
ሂзв νошιρа	Ուдω ισቅ
Бинеβюзу вэχюξጶжω	ቷеቩ ኹα ዱиτу

Ժ цիվω բև	Иσижι дэвуֆаղυ	Վեшоц փирсጅժем и	Сο ухерοва
Бечኯ офоκէհеፃυዊ кун	Ֆач ኝըχθ πес	Срօհупр онիфէс μ	Իξ еፎеպէзвማ
ዣеፗ кውդеςуп офо	ዦι иврεጻоտին	Соսулոдрሞւ ሰциρувоշ	Τυдас αքоклኀдու
Повутቧζቦшፗ նа	Жዳзեժθ уն	Атиξиቀекр еср	Խфотиፁኆዙο աбըришθко ፃիζθхጡцቭзв
ኀфарукл иσоտιгуξе θмяшуйе	Умιкիξи есл	Пузвታգጅсля ζ	Ρ еթθй
Оглем ሴκωዡուй ዦеጇጀзунቻ	Ιтрጪкреχοс еጊащ	Տеթխ θб	Аψиχα ቦлиσустէд