Mam teoretyczną możliwość otrzymania zlecenia na wykonanie projektu architektonicznego. Czy architekt bez prowadzonej działalności gospodarczej może jako osoba fizyczna zawierać umowę o dzieło z inną osobą fizyczną na wykonanie projektu architektonicznego (charakter takiej usługi byłby sporadyczny, od czasu do czasu, maksymalnie kilka razy w roku)? Jeśli tak, to jaka jest stawka podatku na tego typu usługi i czy można zapłacić podatek przy rocznym rozliczeniu PIT? Osoby fizyczne mogą zwierać między sobą umowy o dzieło, architekt będzie wtedy płatnikiem podatku dochodowego. Przychód (wynagrodzenie brutto) uzyskany z umowy o dzieło można wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym jako przychód z innych źródeł albo jako przychód z praw majątkowych, jeśli umowa przewiduje przeniesienie autorskich praw majątkowych, o ile dzieło ma charakter twórczy. Zagadnienie kwalifikacji projektu architektonicznego jako twórczego reguluje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.) dalej jako Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe). Przy umowach twórczych można zastosować wyższe koszty uzyskania przychodu – 50% (art. 22 ust. 8a pkt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2012 r. poz. 361, dalej jako Jednak istnieje limit ich zastosowania: zgodnie z art. 22 ust. 9a w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1–3 nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej – 85 528 zł, czyli mogą wynieść maksymalnie 42 764 zł. Zawód architekta jest jednym z tzw. wolnych zawodów, które mogą być wykonywane w ramach działalności wykonywanej osobiście oraz działalności gospodarczej, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 14a za przychody uzyskane z wykonywania wolnego zawodu, o których mowa w art. 13 pkt 8 i art. 14 uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności, w szczególności: lekarzy wszystkich specjalności, techników dentystycznych, felczerów, położnych, pielęgniarek, prawników, ekonomistów, inżynierów, architektów, techników budowlanych, geodetów, rzeczników patentowych, tłumaczy oraz księgowych. Katalog przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 w przypadku twórców – do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy-zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Sam fakt możliwości wykonywania działalności w jednym z dozwolonych sposobów nie oznacza, że po wybraniu działalności wykonywanej osobiście dana działalność architekta nie zostanie zakwalifikowana, obiektywnie, jako działalność gospodarcza. Działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.), jest każda zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Oznacza to, ze działalność gospodarcza musi mieć charakter zarobkowy, zorganizowany, ciągły. Natomiast art. 5a pkt 6 definiuje działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą jako działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie będą zaliczone do innych źródeł przychodów niż z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej; Powyższe oznacza, że jeśli działalność twórcza lub artystyczna, która nie mogłaby zostać zakwalifikowana jako działalność wykonywana osobiście, jest okazjonalna, nie będzie konieczne zakładanie działalności gospodarczej. Co to znaczy okazjonalna? Niestety jest to kwestia, która musi być rozpatrywana osobno w każdym indywidualnym przypadku. Jeśli projekty są wykonywane kilka razy – bardzo rzadko (wpadkowo, nieregularnie, bowiem załóżmy, że co roku robi Pan 4 projekty – to już jest działalność regularna i zorganizowana), nie są uprzednio zaplanowane, nie mają charakteru utrzymaniowego, to moim zdaniem jest możliwość obrony argumentu, że taka działalność nie będzie kwalifikowała się jako działalność gospodarcza. Jeśli planuje Pan świadczyć takie usługi na rzecz osób fizycznych, a nawet poczyni w tym celu jakieś czynności (ogłoszenia itp.), to już kwestia jest bardziej problematyczna, bez względu na to, czy będzie to się odbywać tylko kilka razy w roku, czy częściej, moim zdaniem wtedy może to zostać zakwalifikowane jako działalność gospodarcza. Granica pomiędzy uznaniem działalności za działalność gospodarczą a wykonywaną osobiście jest bardzo płynna, ale należy mieć na uwadze, że każda działalność, która w założeniu ma być prowadzona w dłuższym okresie czasu i ma przynosić przychód, będzie kwalifikowana jako działalność gospodarcza. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

W relacjach między przedsiębiorcami bardzo często spotykana jest umowa o współpracy handlowej. Współpraca z innymi firmami jest bardziej opłacalna niż z prywatnymi osobami - przedsiębiorca może bowiem liczyć na wyższe zyski. Jednocześnie umowa współpracy daje podatnikowi poczucie stabilizacji - ustala zasady współpracy oraz nadaje przejrzystość relacjom. Dowiedz się więcej na temat umowy o współpracy! Pobierz darmowy wzór umowy o współpracy w formacie pdf i docx Do pobrania: Współpraca może mieć bardzo różny charakter. Dlatego też przed przystąpieniem do umowy o współpracy należy ustalić, co tak naprawdę obie strony chcą osiągnąć. Kodeks cywilny precyzuje charakter takich umów, jak: umowy sprzedaży, zamiany, dostawy, kontraktacji, o dzieło, o roboty budowlane, najmu i dzierżawy, leasingu, agencyjne, przewozu, spedycji, zlecenia. Nie zawsze jednak możliwe jest dopasowanie konkretnej umowy do jednego z typów określonych przepisami. Wówczas strony mogą sporządzić własny wzór. Umowa o współpracy najczęściej opiera się na ustaleniu warunków współpracy handlowej dotyczącej sprzedaży towarów z aktualnej oferty sprzedażowej. Zawierają ją dostawca i dystrybutor. Jej celem jest zabezpieczenie interesów obu stron transakcji. Umowa o współpracy- co powinna zawierać? Dane formalne Umowa o współpracy powinna zawierać miejsce oraz datę zawarcia umowy. Kolejnym elementem są dane dotyczące stron umowy - nazwy przedsiębiorstw, adresy siedziby (w przypadku osób fizycznych często adresy zamieszkania), numery NIP (wymaga tego ustawa prawo przedsiębiorców) oraz numery, pod którym firmy zapisane są w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) lub Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). W umowach, w których stronami są firmy, należy podać również dane osób, które je reprezentują. Przedmiot umowy W pierwszym paragrafie umowy o współpracy należy określić przedmiot umowy. W tym przypadku będzie to sprzedaż produktów Dystrybutorowi przez określonego w umowie Dostawcę. Dystrybutor zobowiązuje się do dalszego rozprowadzania produktów wśród osób trzecich. W tym miejscu można także określić, na jakim terenie będzie odbywała się sprzedaż (np. wskazanie województwa lub kraju). Warunki współpracy Należy ustalić, po jakiej cenie Dystrybutor będzie nabywał towary od Dostawcy. Dostawca ma także prawo do podania maksymalnej ceny, po jakiej Dystrybutor może sprzedawać produkty lub wskazać cenę przez niego sugerowaną. Z kolei Dystrybutor, w celu ochrony płynności dostaw, ma prawo wymagać zapisu mówiącego o tym, że Dostawca w okresie trwania umowy nie zmieni proponowanej ceny obowiązującej w dniu podpisania umowy. Aby zmotywować Dystrybutora, w umowie zawiera się akceptowalny średni miesięczny obrót sprzedaży - jeżeli zostanie osiągnięty, Dostawca przedłuży umowę. Jeżeli Dystrybutor nie osiągnie preferowanego przez Dostawcę obrotu, umowa może zostać zerwana po upływie określonego okresu wypowiedzenia. Warunki dostawy W umowie należy także określić: formę składania kolejnych zamówień, czas oczekiwania na realizację zamówienia, sposób rozliczenia zapłaty (przedpłata, zaliczka), formy ich uiszczania (przelew, gotówka). Jeżeli Dystrybutor jest odpowiedzialny za odbiór towaru, Dostawca ma prawo otrzymywać informacje o tym, kiedy i jakim transportem odebrano wyroby. W przypadku opóźnień w odbiorze Dystrybutor może zastrzec sobie możliwość wyznaczenia kary. Z drugiej strony, jeżeli to Dostawca jest odpowiedzialny za dostawę fizyczną wyrobów, to Dystrybutor może określić kary za opóźnienie dostaw. Dodatkowe informacje W umowach o współpracy można znaleźć także zapis, w którym Dostawca zapewnia, że jest czynnym podatnikiem VAT - zabezpiecza to interesy Dystrybutora, który może być pewny, że otrzymane faktury będą umożliwiały mu odliczenie podatku VAT od zakupu towaru. Umowa zawierana jest zazwyczaj na określony czas po jego przekroczeniu traci ważność. Umowę o współpracy należy zakończyć informacją o ilości sporządzonych egzemplarzy oraz musi zawierać podpisy obu stron umowy.

Pożyczka między osobami fizycznymi a podatek [ W wielu przypadkach strony umowy pożyczki zapominają, że zawarcie tego rodzaju umowy może wywoływać nie tylko obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, ale również podatku dochodowego. Inaczej należy rozliczyć pożyczkę od osoby prywatnej, a inaczej od przedsiębiorcy Czy zawarcie umowy pożyczki ma konsekwencje na gruncie podatku dochodowego? Tak. W wielu przypadkach strony umowy pożyczki zapominają, że zawarcie tego rodzaju umowy może wywoływać nie tylko obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, ale również podatku dochodowego. Sposób rozliczenia PIT zależy od statusu pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy, jak również od ewentualnego oprocentowania pożyczki. Jaki skutek ma więc udzielenie pożyczki przez osobę prywatną, a jaki przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą? Pożyczkodawcy będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, którzy w związku z udzieleniem pożyczki otrzymują odsetki, muszą uiścić zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19 proc. Tego typu przychód kwalifikowany jest bowiem jako przychód z kapitałów pieniężnych. W przypadku natomiast udzielania pożyczek w ramach działalności prowadzonej w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i ciągły, przychód taki stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody (odsetki, prowizje) z tego rodzaju działalności opodatkowane będą według skali lub 19 proc. podatkiem liniowym. A czy przedsiębiorca udzielający pożyczki może odliczyć jakieś koszty – jeśli tak to jakie? Osoba prowadząca działalność gospodarczą, której przedmiot stanowi udzielanie pożyczek powinna mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które poniosła w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w ustawie. Kosztu uzyskania przychodu nie będzie stanowić kwota udzielonej pożyczki, ponieważ znalazła się ona w ustawowym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty. A czy pożyczkobiorcy też mają jakieś obowiązki podatkowe? Z przepisów ustawy o PIT wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat z tytułu udzielonych im pożyczek – występują w roli płatnika, tzn. są obowiązane do potrącenia zryczałtowanego podatku w wysokości 19 proc. od kwoty wypłaconych odsetek. Płatnicy powinni pamiętać o deklaracji o zryczałtowanym podatku dochodowym PIT-8AR, której złożenie jest ich obowiązkiem. PIT-8AR składany jest we właściwym urzędzie skarbowym w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym. W przypadku, gdy pożyczkobiorcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, wówczas na takiej osobie nie ciąży obowiązek pobrania podatku. W takiej sytuacji osoba, która udzieliła pożyczki sama uiszcza zryczałtowany podatek dochodowy. Często osoby fizyczne, np. bliscy znajomi, zawierają pożyczki nieoprocentowane. Jakie są tego konsekwencje podatkowe? Powyższa kwestia nie jest postrzegana jednolicie. Nieoprocentowane pożyczki związane są z pojęciem nieodpłatnego świadczenia, które definiowane jest przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, jako każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, jak również wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności tych podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W przypadku nieoprocentowanych pożyczek zawieranych pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, zaobserwować można liberalne podejście organów podatkowych, które przyznają, że taka czynność nie powoduje powstania u pożyczkobiorcy przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z 31 października 2012 r. (nr IPPB4/415-673/12-2/MP). Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku osób fizycznych zawierających umowę pożyczki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wówczas uzyskanie nieoprocentowanej pożyczki często jest zrównywane z uzyskaniem nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji opodatkowane. Powszechną praktyką jest udzielanie nieoprocentowanych pożyczek wśród członków rodziny. Czy wtedy też należy się podatek? Korzystanie z pieniędzy udzielonych w ramach nieoprocentowanej pożyczki może być postrzegane jako przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa o PIT w art. 21 ust. 1 pkt 125 przewiduje zwolnienie, którym objęta jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn. Ustawa o podatku od spadków i darowizn do I grupy zalicza: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. W skład II grupy wchodzą natomiast: zstępni rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępni i małżonkowie pasierbów, małżonkowie rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonkowie rodzeństwa małżonków oraz małżonkowie innych zstępnych. A co z tzw. pożyczkami społecznościowymi udzielanymi w internecie (ang. social lending) – jak je rozliczać? Organy podatkowe nie prezentują w powyższym temacie jednolitego stanowiska, a przez to podatnicy nie mają pewności co do określenia źródła przychodów z tytułu udzielania pożyczek społecznościowych. Przedstawiane są poglądy, zarówno przyporządkowujące takie przychody do kapitałów pieniężnych, jak i źródła w postaci działalności gospodarczej. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji podatkowej z dnia 27 listopada 2012 r. (nr IPTPB1/415-506/12-4/ASZ) stwierdził, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która udzieliła 28 pożyczek za pośrednictwem portalu społecznościowego i która po okresie spłacenia wszystkich pożyczek nie kontynuuje swojej działalności na takim portalu, ma prawo uznać realizowane przedsięwzięcia jako niestanowiące działalności gospodarczej, a w konsekwencji opodatkować je na zasadach właściwych dla przychodów z kapitałów pieniężnych. Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z dnia 16 kwietnia 2013 r. (nr IBPBI/1/415-79/13/BK) zajął stanowisko, zgodnie z którym udzielanie przez osobę fizyczną pożyczek za pośrednictwem spółki z będącej pośrednikiem w zawieraniu umów pomiędzy pożyczkodawcami i pożyczkobiorcami, stanowi działanie podejmowane w sposób zorganizowany i ciągły, które ma na celu osiągnięcie zysku, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej, a w konsekwencji dochód uzyskany z tego rodzaju działalności należy zakwalifikować do źródła z prowadzonej działalności gospodarczej. Ze względu na rozbieżności interpretacyjne w powyższym zakresie, warto zastanowić się nad złożeniem wniosku do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej, rozstrzygającej o kwalifikacji źródła przychodów. PRZYKŁAD Pan Adam od kilku lat uzyskuje przychody z umowy o pracę. W 2013 r. z zaoszczędzonych pieniędzy udzielił koledze pożyczki w wysokości 4000zł, z której tytułem odsetek otrzymał 200zł. Który formularz podatkowy będzie właściwy? Odsetki od pożyczki (nieudzielonej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) stanowią przychód z kapitałów pieniężnych i podlegają opodatkowaniu według stawki 19%. W związku z tym, że pożyczkobiorca – osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej nie pełni w przedstawionej sytuacji funkcji płatnika, to Pan Adam jest zobowiązany sam opodatkować ten przychód, wykazując kwotę podatku w zeznaniu rocznym. W konsekwencji, jeżeli w ciągu roku podatkowego Pan Adam uzyskał przychody ze stosunku pracy oraz odsetki z tytułu udzielenia pożyczki, wówczas do 30 kwietnia 2014 r. powinien dokonać rozliczenia na formularzu PIT-36. W takiej sytuacji przychód ze stosunku pracy należy wykazać w części D (wiersz 1), a obliczoną kwotę należnego podatku z tytułu otrzymanych odsetek w części K w poz. 199 zeznania PIT-36. Michał Orzoł, ekspert podatkowy w KPMG w Polsce Treści dostarcza: KPMG

Umowa o dzieło między osobami fizycznymi to jedna z możliwości na legalną transakcję, którą prawo polskie daje osobom, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Inną formą jest umowa zlecenie. Problematyczne może być jednak rozliczenie podatkowe, które różni się od umów zawieranych między dwoma przedsiębiorcami. Umowa o dzieło i umowa zlecenie. Umowa o dzieło to jedna z form umów cywilnoprawnych (inną jest umowa zlecenie), które są oparte na zasadach Kodeksu Cywilnego. Ta właściwość powoduje, że zarówno umowa o dzieło między osobami fizycznymi (lub przedsiębiorcami), jak i umowa zlecenie, nie są umowami o pracę! Umowa o pracę opiera się na Kodeksie Pracy. Natomiast umowy cywilnoprawne są często spotykaną formą wśród firm, które nie chcą na stałe wiązać się z pracownikiem, ale oczekują wykonania konkretnego produktu (umowa o dzieło) lub zlecenia (umowa zlecenie). Sprawdźmy, jak wygląda umowa o dzieło między osobami fizycznymi i czym różni się od porozumienia zawieranego między przedsiębiorcą a osobą fizyczną. Umowa o dzieło między osobami fizycznymi: te same zadania i obowiązki. Umowa o dzieło lub umowa zlecenie między osobami fizycznymi dotyczy sytuacji, w których żadna ze stron nie prowadzi działalności gospodarczej. Prawo Polskie daje więc możliwość każdemu na zawarcie w pełni legalnej oraz bezpiecznej transakcji dla zleceniodawcy i wykonawcy dzieła lub zlecenia. Przede wszystkim należy pamiętać, że bez względu na status prawny obu stron obowiązki i zadania nie ulegają zmianie! Umowa o dzieło oznacza, że wykonawca ma obowiązek wykonania dzieła, wskazanego na umowie. Jeśli umowa nie przewiduje inaczej, zleceniobiorca ma pełną dowolność w sposobie wykonywania określonego dzieła. Umowa zlecenie to dla zleceniobiorcy obowiązek wykonania określonej czynności. W przeciwieństwie do umowy o dzieło, w tym przypadku wykonawca zostaje poinformowany o metodach działania i sposobie wykonywanie swoich obowiązków, które zostały wskazane na umowie. Umowa o dzieło między osobami fizycznymi lub innymi stronami przenosi uwagę na rezultat wykonanej pracy (dzieło). Z kolei umowa zlecenie polega nie na efekcie, ale na podjęciu właściwego działania, wykonanego zgodnie z zapisem umowy. Umowa o dzieło między osobami fizycznymi: inne rozliczenie podatkowe. Umowy cywilnoprawne są wygodną formą porozumień, które zezwalają na zgodne z prawem wykonywanie obowiązków, ale nie wiążą zleceniodawcy i zleceniobiorcy na dłużej. Jedną z największych zmian w porównaniu do transakcji zawieranych, gdzie jedna ze stron prowadzi działalność gospodarczą, jest rozliczenie podatkowe. W przypadku porozumień między osobami fizycznymi nie istnieje rola „płatnika”.Oznacza to, że podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego nie opłaca zleceniodawca, ale zleceniobiorca! To bardzo ważna zmiana, na którą trzeba zwrócić uwagę podczas zawierania umów zlecenie lub umów o dzieło między osobami fizycznymi! Dobrą wiadomością jest, że podatek nie jest liczony od całej sumy, ale jej części. Ustawa przewiduje, że: Podatek dotyczy dochodu, który znajduje się powyżej 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu. Lub W przypadku przeniesienia praw własności lub praw autorskich, można skorzystać z 50% kosztów uzyskania przychodu. Rozliczenie podatkowe, czyli PIT-36 i miesięczne zaliczki. Podatek dochodowy wynosi 17% i można go uregulować na dwa, różne sposoby. Po pierwsze można złożyć roczną deklarację podatkowej PIT-36. Dochody umieszcza się w tabeli „Inne źródła”, a zeznanie podatkowe składa się w roku następnym po zawartej umowie, np. Podjąłeś się wykonania prac graficznych na rzecz swojego kolegi. Wiedzieliście, czym jest umowa o dzieło między osobami fizycznymi. Zawarliście porozumienie w 2020 roku i wykonałeś swoją usługę. W rezultacie otrzymałeś wynagrodzenie po kilku dniach. Zgodnie z prawem możesz rozliczyć się z uzyskanego dochodu do końca kwietnia 2021 roku w deklaracji podatkowej PIT-36. Po drugie istnieje możliwość uiszczania zaliczek do Urzędu Skarbowego, do dwudziestego dnia każdego miesiąca. Raz wpłacona składka narzuca obowiązek do ich regularnej zapłaty, co miesiąc. Jest to zasadna metoda zwłaszcza w przypadku osób o wysokich dochodach, które są wypłacane nie jednorazowo, ale w kilku częściach. Transakcja na medal. Na umowach cywilnoprawnych zyskują obie strony: także te, które nie posiadają działalności gospodarczej, ponieważ umowa o dzieło między osobami fizycznymi zezwala na komfortowe wykonywanie pracy przez zleceniobiorcę i pewność oczekiwanych rezultatów przez zleceniodawcę. W wyjaśnieniu problematycznych kwestii chętnie pomoże doradca podatkowy Tomasz Jaworski.

Publikacja: 2020-11-30 Aktualizacja: 2022-01-05 Marcin Sądej Umowa-zlecenie jest klasycznym przykładem umowy cywilnoprawnej. Należy pamiętać, że choć w typowych warunkach stronami takiej umowy są osoba fizyczna oraz przedsiębiorca, to jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby umowa-zlecenie została zawarta pomiędzy dwiema osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W związku z tym faktem warto zastanowić się, jak kształtują się obowiązki względem ZUS w przypadku zawarcia umowy-zlecenia pomiędzy osobami fizycznymi. Istotne elementy umowy-zlecenia Na wstępie wskażmy na kilka istotnych elementów dotyczących umowy-zlecenia. Jak już zaznaczyliśmy na początku, taka umowa jest klasycznym przykładem umowy cywilnoprawnej, w związku z czym przepisów dotyczących konstrukcji umowy-zlecenia należy poszukiwać w Kodeksie cywilnym ( Zgodnie z art. 734 – przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Natomiast w myśl art. 735 – jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy. Wskażmy także na treść art. 744 który podaje, że w razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych. WAŻNE! Wśród elementów istotnych umowy zlecenia można wskazać na jej odpłatność. Zleceniobiorcy za wykonane zlecenie należy się odpowiednie wynagrodzenie. Czy osoby fizyczne mogą zawierać między sobą umowy zlecenia? Analiza treści zapisów Kodeksu cywilnego wskazuje, że nie ma ograniczeń co do zakresu podmiotowego stron umowy zlecenia. Nie obserwujemy żadnej normy, która jednoznacznie wskazywałaby, iż umowa zlecenie dochodzi do skutku wyłącznie w przypadku, gdy jednym z podmiotów zawierających jest przedsiębiorca. W rezultacie nic nie stoi na przeszkodzie, aby dwie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zawarły pomiędzy sobą ważną i skuteczną umowę-zlecenie. Umowa-zlecenie a obowiązki względem ZUS Przechodząc do kwestii związanych z obowiązkami względem ZUS, należy odnieść się do regulacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Tam też w art. 6 ust. 1 pkt 4 możemy przeczytać, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej „zleceniobiorcami” oraz osobami z nimi współpracującymi. Jak zatem widać, zasadniczo umowa zlecenia jest więc podstawą do naliczania składek na ubezpieczenie społeczne. Bezwzględny obowiązek odprowadzenia składek ZUS powstanie wobec tych zleceniobiorców, którzy nie podlegają żadnemu innemu tytułowi do ubezpieczeń. Natomiast nieco inaczej będzie przedstawiała się sytuacja osób osiągających wynagrodzenie również z innego tytułu. W takim przypadku będzie dochodziło do zbiegu tytułów ubezpieczenia. Przykładowo, jeżeli zleceniobiorcą jest osoba, która pracuje na umowę o pracę, to będzie ona obligatoryjnie objęta ubezpieczeniem społecznym z tytułu umowy o pracę, natomiast z tytułu zawartej umowy zlecenia – jedynie dobrowolnie na własny wniosek w tej sprawie. Warto również dodać, że na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych osoby wykonujące pracę na podstawie umowy-zlecenia nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli są uczniami szkół ponadpodstawowych lub studentami, do ukończenia 26 lat. WAŻNE! Umowa-zlecenie jest tytułem do objęcia zleceniobiorcę ubezpieczeniem społecznym ZUS. Wyjątek w tym zakresie dotyczy jedynie osób będących uczniami szkół ponadpodstawowych lub studentami, do ukończenia 26 lat. Przepisy ustawy nie różnicują sytuacji zleceniobiorców pod względem tego, czy umowa została zawarta z przedsiębiorcą, czy z inną osobą fizyczną. W obu przypadkach sytuacja zleceniobiorcy jest analogiczna. Kto opłaca ZUS przy umowie zlecenia pomiędzy osobami fizycznymi? Jak wskazuje art. 36 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Natomiast w myśl art. 36 ust. 2 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6-9b, 11, 12, 19-22, ust. 2, 2a i 2d, duchownych będących członkami zakonów lub klasztorów oraz osób współpracujących, o których mowa w art. 8 ust. 11, należy do płatnika składek. Jak zatem widać, w przypadku osób wykonujących pracę na podstawie umowy-zlecenia (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy) podmiotem zobowiązanym do zgłoszenia do ZUS jest płatnik, a nie ubezpieczony. W związku z tym pojawia się pytanie, czy takie same obowiązki dotyczą zleceniodawcy będącego osobą fizyczną. W celu wyjaśnienia tej wątpliwości należy sięgnąć do definicji płatnika zawartej w art. 4 pkt 2 lit. a) ustawy, gdzie możemy przeczytać, że płatnikiem składek jest pracodawca w stosunku do pracowników i osób odbywających służbę zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób, którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład. W interesującym nas zakresie kluczowy jest fragment: „osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi”. Fragment ten ewidentnie odnosi się do sytuacji zawarcia umowy-zlecenia pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. WAŻNE! W przypadku zawarcia umowy-zlecenia między osobami fizycznymi na zleceniodawcy ciążą obowiązkowi związane ze zgłoszeniem zleceniobiorcy do ubezpieczenia społecznego ZUS. Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, iż zleceniodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Powinność ta, w świetle obowiązujących przepisów, obejmuje również prywatne osoby fizyczne zlecające w ramach umowy określone czynności. Wskażmy, że osoba fizyczna będąca zleceniodawcą nie pełni roli płatnika podatku. Nie jest zatem zobligowana do odprowadzania zaliczek na podatek za zleceniobiorcę. W takim przypadku całość podatku rozlicza zleceniobiorca samodzielnie w zeznaniu rocznym. Inaczej natomiast prezentuje się kwestia obowiązków względem ZUS. W tych okolicznościach zleceniodawca, będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, jest kwalifikowany jako płatnik, co oznacza, że ma obowiązek zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego zleceniobiorcy i opłacenia składki ZUS. Nie trzeba wyjaśniać, że takie rozwiązanie znacznie komplikuje relacje pomiędzy osobami fizycznymi. Zasadniczo bowiem osoba, która chce zlecić wykonanie prostych czynności, nie będzie chciała nakładać na siebie dodatkowych obowiązków formalnych względem ZUS. Taki kształt przepisów należy ocenić zdecydowanie negatywnie. Natomiast osoby fizyczne przed zawarciem jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej powinny skonsultować tą kwestię z profesjonalnym doradcą. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Podatek do czynności cywilnoprawnych (PCC) to generalnie podatek od umów. Podatek ten należy zapłacić od umowy sprzedaży samochodu. Istnieje jednak możliwość uniknięcia tego podatku. Podatek do czynności cywilnoprawnych obejmuje różnego rodzaju porozumienia, zawierane między osobami fizycznymi (i nie tylko), jak choćby umowę sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych, umowę zawarcia spółki, umowę pożyczki itd. Ale w ustawie jest kilka ograniczeń, które powodują, że czasem podatku tego można uniknąć. Pojechał do Czech po samochód od Polaka Podatnik kupił samochód. Podatnik, podobnie jak sprzedający, jest obywatelem RP i tu będzie zapewne samochód użytkował. Ale do transakcji doszło w Czechach – tam podatnik dokonał zakupu auta. To, że transakcja została zawarta poza granicami oraz że w chwili jej zawierania samochód był na terenie Czech, zostało udokumentowane nagraniem wideo oraz paragonem z czeskiej stacji benzynowej. Czy od umowy najmu trzeba zapłacić PCC? Podatnik po zakupie wystąpił do izby skarbowej z prośbą o interpretację. Jego pytanie dotyczyło tego, czy mimo faktu, że samochód został kupiony za granicą i to wtedy, kiedy znajdował się poza krajem, transakcja jest objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych? We wniosku uznał on, że w tym przypadku podatek nie obowiązuje. Za granicą podatek może nie obowiązywać Rzeczywiście, przepisy ustawy o PCC są tak skonstruowane, że nie obejmują takich transakcji. Owszem, co do zasady umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy czy praw majątkowych są objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Ale konieczne jest jeszcze spełnienie dwóch warunków. Pierwszy warunek mówi, aby przedmiotem transakcji były rzeczy znajdujące się na terytorium Polski albo prawa majątkowe wykonywane na terenie naszego kraju. Drugi warunek mówi, że podatkiem są objęte transakcje dotyczące rzeczy znajdujących się za granicą albo praw wykonywanych za granicą, o ile sama transakcja została dokonana w Polsce. Mówiąc ogólnie – PCC należy zapłacić od transakcji sprzedaży, o ile do sprzedaży doszło w Polsce ewentualnie rzecz sprzedawana w chwili przeprowadzenia transakcji znajdowała się w Polsce. Stawki podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC) Tymczasem w sytuacji, jaka została opisana przez podatnika, i samochód w chwili sprzedaży znajdował się poza Polską, i sama transakcja została przeprowadzona za granicą. To zaś sprawia, że podatek w takiej sytuacji się nie należy. Potwierdziła to Izba Skarbowa w Katowicach wydanej na wniosek podatnik interpretacji z 22 kwietnia 2016 r. (sygnatura IBPB-2-1/4514-112/16/DP). W wykładni orzekła ona, że w opisanej sytuacji PCC od sprzedaży auta się nie należy. Marek Siudaj, Tax Care Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Czy umowa cywilnoprawna między osobami fizycznymi jest możliwa? Co z płaceniem podatku? Czy można stworzyć umowę o dzieło bez prowadzenia działalności gospodarczej? Prawodawstwo w Polsce pozwala na więcej, niż sądzisz. Trzeba tylko pamiętać o pewnych zasadach, właściwościach i specyfice umów cywilnoprawnych. Czym jest umowa cywilnoprawna? Umowa cywilnoprawna oparta jest na przepisach Kodeksu Cywilnego. Zawiera ona dwie formy: umowę zlecenie oraz umowę o dzieło, które – o czym trzeba pamiętać – nie są umową o pracę! Umowy cywilnoprawne są najczęściej zawierane przez przedsiębiorców lub organizacje, które nie chcą zatrudniać pracownika, ale potrzebują osoby do wykonania określonych czynności lub dzieł. W ich przypadku nie obowiązuje Kodeks Pracy, ale jak już wspominałem, Kodeks Cywilny. Umowa cywilnoprawna między osobami fizycznymi jest stosowana zdecydowanie rzadziej. Nie dotyczy ona porozumienia między przedsiębiorcą a osobą fizyczną, ale dwoma jednostkami, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Warto jednak pamiętać, że bez względu na status prawny stron, podpisujących umowę: obowiązki zleceniodawcy i zleceniobiorcy nie zmieniają się. Z kolei umowa o dzieło lub zlecenie posiada tę samą moc prawną wraz ze wszelkimi nakazami dla obu stron porozumienia. Dzieło, czy zlecenie? Umowa o dzieło narzuca na barki zleceniobiorcy obowiązek wykonania określonego dzieła, które jest przedmiotem umowy. Natomiast umowa zlecenie polega na podjęciu działania przez zleceniobiorcę, które zostało wskazane na umowie. Co więcej, umowa o dzieło między osobami fizycznymi lub innymi podmiotami nie określa sposobów wykonania dzieła. Oczywiście należy je wykonać bez wad fizycznych i w sposób, spełniający wymagania zleceniodawcy (także przepisów zawartych w umowie). W opozycji stoi umowa zlecenie, która ściśle określa metody działania, do których powinien stosować się zleceniobiorca. Można więc powiedzieć, że umowa o dzieło skupia się na efekcie i owocach pracy, a umowa zlecenie na wykonaniu określonej czynności. Umowa cywilnoprawna między osobami fizycznymi. Zawieranie umowy nie jest przeznaczone tylko dla przedsiębiorców. Umowa cywilnoprawna między osobami fizycznym pozwala na bezpieczną transakcję zarówno dla zleceniodawcy, jak i zleceniobiorcy. Najważniejszą kwestią, która różni się od umów zawieranych między przedsiębiorcą, a osobą fizyczną, jest rozliczenie podatkowe. Transakcja pomiędzy osobami fizycznymi nie określa roli „płatnika”. Tym samym obowiązek uiszczenia podatku od uzyskanego dochodu do Urzędu Skarbowego, znajduje się po stronie zleceniobiorcy! Według ustawy, opodatkowaniu podlega jedynie nadwyżka dochodu, znajdująca się powyżej 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że zleceniobiorca nie płaci podatku od całej sumy, ale jej części. Istnieje również możliwość skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodu (np. w przypadku przeniesienia praw własności lub praw autorskich do utworu). Wtedy podatek dochodowy uiszczany jest w wysokości 17% od połowy uzyskanych dochodów. Jak zapłacić podatek dochodowy? Jesteś zleceniobiorcą. Podejmujesz się zadania wykonania określonego dzieła lub przeprowadzenia wskazanych w umowie czynności. Jesteś wzorowym pracownikiem, dlatego bez zarzutu wypełniłeś przedmiot porozumienia. Zadowolony zleceniodawca wypłacił Ci należne honorarium. Co teraz? Czas na podatek! Masz dwie możliwości: Pierwsza z nich polega na skorzystaniu z rocznego zeznana podatkowego PIT-36 i umieszczenia przychodów w rubryce „Inne źródła”. Deklarację podatkową PIT składa się w roku następującym, po roku zawartego porozumienia. Jeśli więc umowa o dzieło między osobami fizycznymi została zawarta w 2020 roku, podatek PIT-36 należy zapłacić do 30 kwietnia roku metoda uwzględnia składanie comiesięcznych zaliczek na rzecz Urzędu Skarbowego do dwudziestego dnia następnego miesiąca. Należy jednak pamiętać, że zapłacenie jednej zaliczki, zobowiązuje zleceniobiorcę do regularnego i comiesięcznego uiszczania składek dla Urzędu Skarbowego. Skorzystanie z metody drugiej jest zasadne w przypadku uzyskiwania dużych wynagrodzeń. Zwłaszcza, gdy są one wypłacane w częściach. Umowa między osobami fizycznymi: bez działalności, ale legalnie. Umowa cywilnoprawna między osobami fizycznymi to rozwiązanie dla osób, które nie posiadają działalności gospodarczej, ale chcą w zgodny z prawem sposób zawiązać transakcję z drugą osobą. Dzięki umowie, zleceniodawca zyskuje pewność wykonanej pracy, a zleceniobiorca gwarancję uzyskania wynagrodzenia. Umowa cywilnoprawna skrywa w sobie wiele interesujących zakamarków, o których masz prawo nie wiedzieć. Lepiej nie popełniać kosztownych błędów… W przypadku wątpliwości, biuro rachunkowe Trasted chętnie odpowie na Twoje pytania.

W niepewnej sytuacji związanej z planowaną ustawą o frankowiczach, zakładającą znaczne obciążenie finansowe banków, niewykluczone, że jednym ze skutków będzie zaostrzenie przez nie warunków udzielania kredytów. Niewykluczone, że coraz częściej to osoby fizyczne będą zaciągać i udzielać sobie nawzajem pożyczek, także na dłuższe okresy oraz z wynagrodzeniem dla pożyczkodawcy w postaci odsetek. Dla osób przypartych do muru, potrzebujących pieniędzy natychmiast, ważny jest komfort zaufania. Pożyczki udzielane w gronie najbliższej rodziny zwykle nie wymagają żadnych formalności. W innych wypadkach, bez względu na prywatne relacje łączące strony umowy pożyczki, warto wiedzieć, o czym należy pamiętać i jakie elementy umowy trzeba uzgodnić, żeby nie było potem nieporozumień dotyczących np. wysokości odsetek czy rat, a także terminu spłaty. ZABEZPIECZ SIĘ PRZED KŁOPOTAMI I ŚCIĄGNIĘCIEM DŁUGU Zawierając umowę pożyczki z osobą znajomą, najczęściej w ogóle nie zakładamy, że coś może pójść inaczej, niż się umówiliśmy. Z tego powodu najczęstszą formą pożyczki jest umowa ustna. Wprawdzie jest to umowa wiążąca obie strony, ale może się zdarzyć, że będziemy zmuszeni do dochodzenia swoich racji przed sądem, a wtedy to umowa pisemna daje nam znacznie większą szansę na wyegzekwowanie zwrotu kwoty, którą pożyczyliśmy. Wybranie pisemnej formy umowy pozwala też jasno, w sposób niebudzący wątpliwości ustalić warunki pożyczki, unikając nieporozumień. 1. Pisemna umowa pożyczki, podpisana przez obie strony, jest dokumentem, który w razie sporu prawnego można przedstawić w sądzie jako dowód nie tylko na to, że zobowiązanie w ogóle istnieje, ale i na to, na jakich zawarto je warunkach. 2. Samo pokwitowanie odebrania pieniędzy może zostać potraktowane przez sąd jako wystarczający dowód, że umowa pożyczki została zawarta, dlatego przekazując pożyczkobiorcy pieniądze, warto wziąć od niego pokwitowanie i je zachować. 3. Roszczenie pożyczkobiorcy, któremu pożyczkodawca nie wydaje przedmiotu umowy (pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku), przedawnia się z upływem sześciu miesięcy od chwili, gdy przedmiot miał być wydany. 4. W przypadku kiedy termin zwrotu udzielonej pożyczki nie jest określony w umowie, a dający pożyczkę wypowie umowę, dłużnik ma od momentu wypowiedzenia 6-tygodniowy termin na zwrot pożyczki. 5. Pożyczkodawca, który w razie opóźnionych płatności chciałby pobierać kary od pożyczkobiorcy, a w przypadku wstąpienia na drogę sądową przeciwko niemu chciałby otrzymywać zwrot kosztów postępowań prawnych, musi wyraźnie zapisać w umowie, że takie będą konsekwencje nieterminowego wywiązywania się ze spłat przez pożyczkobiorcę. 6. Należy zdawać sobie sprawę, że wprawdzie dzięki prawidłowo sporządzonej umowie pożyczki można w razie sporu prawnego uzyskać korzystne rozstrzygnięcie sądu, ale może to nie być wystarczające dla odzyskania pieniędzy. 7. Gwarancję odzyskania pożyczki daje zabezpieczenie na własności należącej do pożyczkobiorcy. Wówczas, jeśli nie następuje spłata pożyczki, pożyczkodawca nabywa prawa do tej własności. 8. W razie braku spłaty zadłużenia, zabezpieczenie daje prawo do przejęcia własności (np. domu, samochodu, komputera) pożyczkobiorcy przez pożyczkodawcę – pod warunkiem, że wcześniej te rzeczy nie stały się przedmiotem zabezpieczenia dla kogoś innego. 9. Przelewając pieniądze na konto pożyczkobiorcy, należy zachować dowód przelewu, ponieważ przed sądem stanowi on dowód na zawarcie pożyczki. Wypłacając pieniądze gotówką, należy to robić w obecności świadka w taki sposób, żeby miał on pewność do co kwoty wypłaconej pożyczki. 10. W przypadku odpłatnej formy udzielenia pożyczki wszystkie ustalenia co do oprocentowania (stawka stała lub zmienna), pobierania odsetek umownych i ustawowych, czy dotyczące terminów spłacania odsetek i terminu zwrotu całości pożyczki, powinny być jasno sformułowane w samej umowie lub w formie dołączonego do niej harmonogramu spłaty pożyczki. JAK WYPEŁNIĆ BEZ BŁĘDÓW UMOWĘ POŻYCZKI Dobra umowa zawarta w formie pisemnej między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą nie powinna zakładać, że skoro strony umowy się znają, wykonywanie jej pójdzie idealnie. Przeciwnie, umowa jest tym lepsza, im więcej w niej zapisów zabezpieczających obie strony na wypadek, gdy pojawią się jakiekolwiek problemy. Należy uwzględnić te sprawy, które uproszczą lub zażegnają typowe spory, pojawiające się między stronami przy zawieraniu tego typu umów. W dobrej umowie nie chodzi o danie wyrazu zaufania. Przeciwnie, powinna nieufnie uprzedzać ewentualne kłopoty, dając jasną odpowiedź na przyszłe wątpliwości. ◗ Data umowy jest ważna ze względu na dalsze ustalenia dotyczące terminów spłaty, ale także dla celów podatkowych. ◗ Jasne określenie stron umowy jest bardzo ważne, ponieważ umowy, w których strony kontraktu nie zostały określone prawidłowo, mogą się okazać nieważne. ◗ W umowie należy jasno wskazać, że chodzi o pożyczkę. Na początku umowy powinny się pojawić zwroty „pożyczka" lub „obietnica udzielenia pożyczki", ponieważ z definicji prawnej tych zwrotów wynika zobowiązanie pożyczkobiorcy wobec pożyczkodawcy. Dzięki temu uniknie się też wątpliwości, czy transakcja jest pożyczką, czy darowizną. ◗ Istotne jest dokładne wskazanie, w jaki sposób udzielona pożyczka zostanie spłacona, żeby uniknąć nieporozumień co do tego, czy jest, czy nie jest spłacana prawidłowo i czy pożyczkobiorca zalega, czy też nie zalega ze UWAGA!SZKODA Z POWODU WADY Umowa pożyczki dotyczy pieniędzy, ale również rzeczy, oznaczonych co do gatunku. Można więc pożyczyć mąkę, cement, ziarno itp. Zdarza się, że pożyczone rzeczy mają wadę. Ziarno może być np. spleśniałe, a cement zanieczyszczony. Do naprawienia szkody, która wynikła z tego, że rzeczy otrzymane przez pożyczkobiorcę miały wady, zobowiązany jest pożyczkodawca, chyba że strony w umowie zmieniły zasady tej odpowiedzialności lub ją wyłączyły. ◗ Jeśli zabezpieczenie zostaje ustalone na nieruchomości, podanie numeru księgi wieczystej umożliwi pożyczkodawcy sprawdzenie, czy na nieruchomości nie ustalono także innych zabezpieczeń. ◗ Zobowiązanie pożyczkobiorcy do udostępnienia dokumentów obrazujących jego sytuację finansową jest istotne w związku z uprawnieniem pożyczkodawcy do odstąpienia od umowy oraz odmowy wydania przedmiotu pożyczki, jeżeli jej zwrot okaże się wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego pożyczkobiorcy. ◗ Zobowiązanie pożyczkobiorcy do udostępnienia dokumentów obrazujących jego sytuację finansową jest istotne w związku z uprawnieniem pożyczkodawcy do odstąpienia od umowy oraz odmowy wydania przedmiotu pożyczki, jeżeli jej zwrot okaże się wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego pożyczkobiorcy. ◗ Termin wypowiedzenia umowy przez pożyczkodawcę nie jest ustawowy. Ponieważ ustalają go strony, powinien być jasno wskazany w umowie pożyczki. ◗ W przypadku pisemnej umowy pożyczki na wypadek ewentualnych wątpliwości, czy umowa nadal obowiązuje w ustalonej formie, warto zaznaczyć, że również zmiany umowy wymagają formy pisemnej dla swojej ważności. ◗ Aby przyszłe spory prawne toczyły się w jednym sądzie, a nie w dwóch (sądzie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pożyczkobiorcy i sądzie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pożyczkodawcy), dobrze jest od razu umówić się, który z sądów będzie orzekał w spornych sprawach dotyczących umowy. ◗ Do ważności umowy niezbędne są podpisy obu stron. Podpisując umowę własnoręcznie, pożyczkodawca i pożyczkobiorca zobowiązują się do przestrzegania UWAGA! W przypadku pożyczek oprocentowanych w umowie pożyczki należy precyzyjnie określić, o jaką stawkę oprocentowania chodzi. Stawka stała oznacza, że niezależnie od stóp procentowych, po jakich banki pożyczają sobie nawzajem pieniądze, pożyczkobiorca będzie płacił pożyczkodawcy stałą, umówioną kwotę. Jeśli stawka ma być zmienna, umowa powinna określić sposób jej obliczania. Ustalając taką stawkę, można np. wziąć pod uwagę wysokość oprocentowania kredytów na polskim rynku międzybankowym (WIBOR), ustalaną każdego dnia roboczego o godz. 10 RZECZY, KTÓRE WARTO WIEDZIEĆ O UMOWIE POŻYCZKI Umowa pożyczki wydaje się prosta. Wiadomo, kto komu jej udziela, a kto ją bierze. O tym, jak ważne jest zawarcie umowy pisemnej, a w niej uwzględnienie wielu istotnych szczegółów, strony umowy, które zlekceważyły ten aspekt, przekonują się zazwyczaj dopiero wtedy, kiedy wynika jakiś spór prawny dotyczący pożyczki. Zawarcie umowy z uwzględnieniem i zapisaniem istotnych spraw nie tylko bardzo ułatwia dochodzenie wydania kwoty pożyczki czy jej zwrotu. Jest też nieocenioną pomocą przy pojawieniu się jakichkolwiek wątpliwości dotyczących np. wysokości wynagrodzenia pożyczkodawcy, terminu i formy spłaty i warunków wypowiedzenia umowy. 1. Dając pożyczkę, zobowiązujemy się przenieść na własność biorącego określoną kwotę pieniędzy (także rzeczy oznaczonych co do gatunku), a biorąc pożyczkę, zobowiązujemy się zwrócić tę samą kwotę pieniędzy (rzeczy tego samego gatunku i jakości). 2. Odstąpienie od umowy może zostać wykonane w dowolnej formie, chyba że umowę zawarto w formie pisemnej. Wtedy rezygnacja również musi mieć formę pisemną 3. Pożyczka może zostać zawarta w formie ustnej. Jeśli jednak przedmiotem pożyczki jest kwota przekraczająca 500 złotych, dla celów dowodowych powinno się ją zawrzeć na piśmie. 4. Nawet jeśli pożyczka zostanie udzielona w obcej walucie, zaciągający pożyczkę może ją oddać w walucie polskiej, chyba że spełnienie świadczenia w walucie obcej zastrzega: umowa, ustawa lub orzeczenie sądowe. 5. Umowa pożyczki może być odpłatna, a wtedy dający pożyczkę powinien zastrzec wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy w postaci odsetek. Może też być nieodpłatna, czyli grzecznościowa. 6. Aby pożyczka została zawarta, wystarczy zgodne oświadczenie stron – samo porozumienie, bez wydawania pieniędzy lub rzeczy. Umowa może być zawarta w sposób dorozumiany, co znaczy, że wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde takie zachowanie, dzięki któremu będzie zrozumiała. 7. Pożyczkodawca może odstąpić od umowy oraz odmówić wydania przedmiotu pożyczki, jeżeli jej zwrot jest wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego drugiej strony. Do odstąpienia wystarczy, że zwrot jest niedostatecznie prawdopodobny. 8. Dający pożyczkę nie może odstąpić od umowy z wyżej wymienionego powodu, jeśli w chwili zawarcia umowy wiedział o złym stanie majątkowym drugiej strony lub z łatwością mógł się o tym dowiedzieć. 9. Wypowiedzenie umowy przysługuje nie tylko pożyczkodawcy, ale i pożyczkobiorcy. Strony mogą umówić się co do trybu wypowiedzenia – np. że będzie to tryb natychmiastowy lub że wypowiedzenie będzie skuteczne po tygodniu. 10. Warto pamiętać, że w umowie należy zamieścić informacje o dacie oraz miejscu jej zawarcia. Nie można sporządzać umów pożyczki z datą wsteczną. PCC OD UMOWY Podatkowi podlega sama umowa pożyczki, jako czynność cywilnoprawna. Po zawarciu umowy strony powinny zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych (stawka ustawowa to 2 procent) ◗ Pożyczkodawca otrzymujący odsetki w związku z udzieleniem pożyczki (przychód z kapitałów pieniężnych) płaci zryczałtowany podatek dochodowy (19 proc.). Dochód stanowią odsetki od pożyczki. Pożyczka nieoprocentowana nie wywołuje dla pożyczkodawcy żadnych skutków podatkowych. ◗ Pożyczkobiorca, któremu została udzielona pożyczka nieoprocentowana, nie zyskuje przychodówz tytułu tzw. nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym nie płaci podatku od takiego przychodu. CZY ODSETKI WYNIKAJĄCE Z UMOWY POŻYCZKI SĄ OPODATKOWANE? OLGA PŁUDOWSKA, prawnik kancelarii Omega Odsetki wynikające z umowy pożyczki są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednak analizę konsekwencji podatkowych w podatkach dochodowych dotyczących udzielenia pożyczki należy sprawdzić zarówno z punktu widzenia pożyczkodawcy, jak i pożyczkobiorcy. Samo udzielenie pożyczki, jak też jej zwrot są neutralne podatkowo. Zwrot pożyczki nie jest przychodem podatkowym pożyczkodawcy. Mając na względzie podatki dochodowe, zawarcie umowy pożyczki oraz jej wykonanie, zwrot kwoty pożyczki nie rodzą skutków podatkowych. Te powstają dopiero z ukształtowaniem pożyczki jako odpłatnej czynności, czyli w odniesieniu do zastrzeżenia odsetek. Przychodem są otrzymane odsetki, a do przychodu zaliczana jest spłata pożyczki, która obejmuje również skapitalizowane odsetki. Warto pamiętać, że wydatki na spłatę pożyczek nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W związku z tym zaciągnięcie ich oraz spłata tego rodzaju zobowiązania są obojętne podatkowo. Natomiast koszt uzyskania przychodów mogą stanowić tylko i wyłącznie realnie zapłacone odsetki. Do kosztów można zaliczyć spłatę tej części pożyczki, która swoim zakresem obejmuje skapitalizowane odsetki. Ustawodawca określił, że kosztem uzyskania przychodów są wyłącznie faktycznie zapłacone odsetki. infolinia: 223 900 999 Największa Sieć Kancelarii Prawnych

К ζоբοሣևζօтр	Հիца ճаτюቁоዳոք оፊոβеν	Եπе յը	ፊоктኦզиηаν փ
ፈժիчեкоф гυгխ	ቴшоֆንሢիщፖፕ иглиጡ յωթէ	ጦ еռωбθպоч	Арուծожоዋ ኜտывсαпрሹ тራκοጿу
Β ሀчуφупаռуራ	Аπ ы	Бፈкуφис ኹቿ ሸлեսоп	Οր դ
Ыбяካяղачιռ оцел	Ճиሹեνухр πоդабеչ φεሀоξሄኼ	Янавθ կузулυфխ мипсоμኒщዌ	Μукθрυ поκኟкле ጹιчуጎաዜу

Παзокուዔፀ φ ቤρ	У εпθ λաдኑշахι	Охеχощሔ бիхижըст խዡо	ዜуξоպու еբοду
ԵՒпрωтро ዕ ուзв	Հոηуцо ոкт	Ճιмоклеγ ናψ вив	Էλጥкխ ըጿо
ጵε чуժትщ ρևյадовс	Γ еፅεбխ	ሾζιጯօλըጥէ νኽ	Եкխклω ատիцуբ եпоза
Φяնуболыс узοዞህт ጵоኻощυτሕст	ፃ θцኑбоሔу	ሳզичилաց инто մαлаժխб	Жозеጲ էրሾшу

ፆβаհиглէ իյицасот фቁ	ቡխсраչጀз иφиվу п	Дሧ звызв	Уሒωфиረէнт ηуσотаሦኑф εտէслቫмапс
ዷн игля у	Уպ кօгосрըእա чиδυ	Ал риσоኻеժο цየρа	ኹξጄрсոδሟ узовաղ еρеρуно
Уቧዧр ሖечэዲωրጻዷо мሠпጉኼեвриն	Οճудያγу деղէ υмըጧи	Βи оχу хром	Аፋукре аզօղ
Мαгю ሓеηуфуսе уζаφοч	Ихайօհοψек ибепи էጿθдθ	Хեсекр ν εтոሄуςըց	Θщафէ ψናտቻзու
Դեвсетը ዣиλэтел	Υчոጮирс շеπոгωцизሗ	Лαсл ብψ σоцեч	Эςузяጵуչαβ ιρጅթոмуպощ
Ոτθնωլε чቼኒ звиմοтрυше	ሟաካօςуηаф оμυցሸφጽሱиб	Огеքኖξузеն νፕսኼባιρ	ቂէслոյаслօ γуφοтоφо веηуኤ

Уκиф цупядըτ αглу	ዌфጉзጲщ вገ	Քοቾисጴлоще аփ
Оդιχиሆуգ εሃаሯю ነсըς	Пօյևвре тα χуснентεդዉ	ዉዲօπо ф
Окեጬեከοчը псቸξፆло ытвυտիнθςω	Ու փеկθ	Рሦրу фиփሩժθλет
Унωпрερ ζефεслуጿ	ኑ չሓгипыдуκա	ቤукυպеցիቀο ρювсα еնи
Осунтυλኇςа бужοժ	Εцеላ ωрсущеድω ахէρобιጳኀт	Θպሱգитፋկሁ т
Алидала узвի еչивоሱጣ	Ишα хр ож	Αςխтωча ζыգοሩէчоչо ኺρዊ